Chimps in Kibale NP

Gisteren eindelijk een keer uitgeslapen, wekker om 7.00 !l Harry was die avond ervoor jarig en de volledige staf kwam swingend en ‘happy birthday’ zingend, aanlopen met een taart. Wouter liep vloekend naar de bar terug omdat zijn kamer niet gesprayd was en de klamboe niet opgehangen (er zijn grenzen aan wat je zelf kunt doen), en zette spontaan een polonaise in omdat er nog een jarige was. Die Hippo’s gingen weer voor het nageslacht aan de gang en zo werd het een onrustige nacht.

Net na achten alweer onderweg voor een lange stoffige rit (9 uur) naar Kibale NP. Ons vertrekpunt lag in het 6000 km2 grote Murchison NP en daarom zagen we weer veel, vooral Baboons die trekkend aan hun pikkie de ochtend doorbrachten. Al snel werd de weg slechter en reden we urenlang over de onverharde weg door opwaaiend stof. Het werd een zware hobbelige rit met een stop in Hoima waar we een een half uurtje op de markt rondhingen en in Kagadi waar we de meegebrachte lunch namen. Alle huizen langs de weg, vaak niet groter dan een gemiddelde schuur van een nieuwbouwwoning in vervallen staat, zaten ook diep onder het stof. Net als de langs de weg lopende Oegandezen en vooral de kinderen die luid schreeuwend en lachend op ons afkwamen. Bij ons zaten neusgaten, oren en longen ook vol. De laatste 100 km reden we de bergen in en verdween het stof. De temperatuurde daalde naar 25 en we stegen in hoogte naar 1400 meter; het regende licht. Rond 17.30 kwamen we aan in de Crater Safari lodge, dit keer geen tent maar een prachtige over het kratermeer uitkijkende bungalow. Nog een mooie verassing bij het diner toen Musa, onze 1e gids, weer kwam opdagen na de begrafenis van zijn moeder. Fijn dat hij er weer was.

De volgende dag ging de wekker alweer om 05.00 uur, het wordt potdomme steeds vroegen, maar dit keer voor een speciale dag. We trokken het Kibale forest in, waar we oog in oog zouden komen te staan met de Chimpansee, alias Chimp. De zoektocht begon om 7.00 uur en we weken al snel van het pad af, poep volgend, sporen of geluiden. Klauterend over omgevallen bomen, de grond vol bladeren met mieren en takken ontwijkend, liepen we ruim 3 uur lang zigzaggend door het Kibale forest tot we bij een enorme vijgenboom kwamen. Hier vonden we 2 van de 8 Chimps die vijgen aten en de harde schillen tientallen meters naar beneden lieten vallen. Deze groep was nog niet aan mensen gewend en bleef dan ook hoog in de boom. Enige teleurstelling konden we niet onderdrukken en daarom besloten we terug te lopen. Kort na de lunch, Wouter’s gezicht en humeur was onder het vriespunt gedaald en Maaike snaaide alle watermeloen bij iedereen weg, besloot de ranger een andere groep Chimps te benaderen. Een groep die wel aan mensen gewend was en al snel waren ze te horen. De spanning steeg, volgens de ranger was het een groep van 30 Chimps en vanuit het niets schoten er 2 volwassen mannetjes langs ons. Gab zag het alfamannetje tot op een halve meter naderen toen ie haar aankeek en doorliep. Gewoon ademhalen, zie ik nog en klikte op de camera. De adrenaline schoot door de aderen en snel liepen we achter ze aan, er bleken er meer in de omgeving te zitten. Een jong mannetje klauterde vanuit een boom naar beneden, en viel door z’n gewicht met tak en al boven op Wouter, die was weer een ervaring rijker. De camera’s klikten en klikten.
Er passeerde een grote groep Chimps, met moeders en kleintjes, dwars door het bos. Onze ranger besloot ze te volgen, paralel lopend op een paar meter afstand, dwars door de begroeiing. Wij er achter aan, Maaike ging onderuit en kneusde haar hand, Harry en ik direct achter de gids met camera en statief in de hand, en Gab en Wouter volgend. Al klikkend probeerde we alles vast te leggen, veel wazige foto’s door het dichte groene bladerdek, maar wat een ervaring. Bij een grote boom met gele vruchten stopte de groep Chimps en sprongen de boom in; moeders met baby-chimps eerst en binnen 30 seconden zaten ze allemaal hoog boven de grond, tijd voor het middageten.

En daar waar we eerder die dag wat uitvielen tegen de ranger die ons 4 uur had laten rondzeulen in een bladerbos en mopperde over een tegenvallende trip, prezen we hem nu de hemel in en bleek het toch weer een fantastische dag te zijn geworden.
Luipaard - check
Leeuw - check
Hippo - check
En nu Chimpansee - check.