Orka, orka, orka en zeehond

Na een heerlijk ontbijt van iemand die er kookboeken over schrijft, begonnen met de wandeling van een paar kilometer naar downtown Victoria. Wat een leuke stad, maar daar hebben we het vandaag niet over.
De middag zouden we een tweede poging wagen om de orka's te gaan zien. Met 25 graden en volop zon, hesen we ons wederom in de beschermende pakken. Pakken met drijvend vermogen, goed bestand tegen de kou, waterdicht en bestand tegen orkatanden; maar ook heel heet als de zon volop schijnt. We gingen onderweg van de haven van Victoria met nog 8 Canadezen die met een gezamenlijke 'yeah, let's go see some killerwhales!!!!' met veel plezier de oceaan op gingen.
Na een heldhaftig begin, waar de kapitein zijn stuurkunsten met de Zodiac liet zien, stopten we plots op open zee. De kapitein boog voorover en zei "I heard there are some orka's ahead, let's go find them!", gevolgd door wederom een gezamenlijke YELL. En daar gingen we vol gas al denderend over de golven en nog altijd in de volle zon. De temperatuur was duidelijk gezakt en met een verbrande kop en de camera in de aanslag naderden we een aantal stilliggende boten.
En ja hoor, een groep orka's, mannetje van 6000 kilo, een vrouwtje van 4000 kilo en 3 baby-orkaatjes, waren op zoek naar zeehonden en kwamen zo nu en dan boven water. Als alleen al de vin van het mannetje bovenkomt, krijg je een soort van angstaanjagend gezicht en de snelheid waarmee die beesten zwemmen (60 km per uur) is enorm. Het was geweldig, awesome, zoals de Canadezen continue riepen.
Op de terugweg naar de haven kwamen we langs een aantal rotsen waar de zeehonden al zonnebadend op de rotsen lagen te liggen. Wat zeemeeuwen er om heen en nog een aantal andere vogelsoorten die ik niet meer weet.
Terug in de haven, het was inmiddels 6 uur, besloten we te gaan eten in een visrestaurant. Tonijn en zalm, superlekker.
Het was een erg geslaagde dag.

Morgen onderweg met de ferry naar Vancouver en vandaar door naar Hope.
Liefs Alex en Gab