Abel Tasman

Even een stukje geschiedenis, we reizen niet alleen voor de lol natuulijk. We zaten vandaag in het Abel Tasman NP. Abel was de zoon van Jan en heet dus Abel Janszoon Tasman en ontdekte tussen 1642 en 1644 Tasmanie en Nieuw Zeeland en verder kun je wiki erop naslaan. Hij deed er 2 jaar over in een houten boot, wij een paar weken met de RAV. Maar zijn naam is aan dit national park verbonden en daarom hangen er her en der ook nog wat foto's van Juliana en Beatrix.

We gingen vandaag ook op ontdekkingsreis en, moet ik eerlijk zeggen, dat hebben die Kiwi's toch superhandig opgezet. Er zijn ruim 10 prachtige goudgele stranden met turquoise water. Slechts enkele zijn per auto bereikbaar en je kunt in 5 dagen tijd van de 1e naar de laatste hiken en daarom vaart er op gezette tijden een watertaxi. Je laat je er bij een strandje afzetten, loopt dan naar de volgende of de volgende of de volgende en pakt dan de watertaxi weer terug. Supercool en erg populair. Op veel strandjes kun je ook kano's huren en op die manier verder en her en der zijn campinggrounds waar je kunt overnachten. Wij deden het nog rustiger en namen de taxiboot van de 1e naar de laatste, ploften in het zand en namen later die middag de boot weer terug. Het was superlekker weer en factor 50 is hier wel nodig, de zon is hier nog altijd scherp. Een relaxdagje dus en morgen denk ik ook.

Op de terugweg maakten we nog een korte stop bij een spooky forest waar boomwortels over de rotsen groeien. De Grove heette het en terug in Takaka, pakten we een douche en gingen nog wat eten, het werd een afhaalrestaurant. Burger, patat en cola en Bohemiam Rapsody luid uit de boxen brullend. Nu een wijntje en een kop thee voor Gab.

Daar waar je op het kaartje Puponga ziet, zie je ook de Farewall spit, een kilometerslange uitloper van zand waar de zonsondergang heel mooi moet zijn. Daar zijn we dus morgenavond en overdag .... dat zien we nog wel.