Neal the seal

Gab zei vandaag "ik weet het niet hoor, het is gewoon te veel". Hoogtepunten bedoelde ze, en die van de mossel niet meegerekend. Het waren er inderdaad veel en vandaag kwamen er nog een paar bij. An awesome day with the whales!! zou ik zeggen maar ook de Dusky Dolphins waren fan-tas-tisch. De afsprong van Epke's sprong bij de Londen olympics was er niets bij. De dag zelf eerst maar even.

Ontbijt om 8.30 en bij het openen van de gordijnen een prachtig uitzicht op de bergen die rond Kaikoura liggen en de postcard-perfect baai vormen. Jude had het ontbijt klaargemaakt en kwam gezellig bij ons zitten om haar ervaringen van de days-after-the-earthquake te vertellen. En grappige annekedotjes van gasten, lachen dus.
We reden naar het beginpunt van een wandeling langs een seal colony, maar die begon met een flinke klim. Ik keek even of we er op een andere manier konden komen en dat kon, dus hup de auto in en naar de juiste parking. Vanaf hier was het 10 min lopen alleen was er maar 1 seal. Wel een cutie; filmpje heeft Gab al gedeeld.
We dronken koffie en lunchten in het stadje en zagen de nog vele beschadigde gebouwen. Veel waren er nog gesloten. Die middag hadden we een whalewatch tour die startte om 1600 uur maar dat duurde nog even dus nog ff terug naar de sealcolony waar nu een andere het water uit kwam. De colony zelf lag te ver in zee op een rots plateau dat enkele 10-tallen meters was verschoven door de aardbeving.
Om 1600 uur werden we eerst met een bus naar de haven gebracht. De zeeplaat was ook hier door de aardbeving een meter omhoog getild en de haven lag bijna droog. We konden dus alleen bij hoogtij de zee op. We namen uit voorzorg een zeeziek-pil en de boot die 40 knopen voer, geen idee hoe hard dat is, sprong over de golven en mijn maaginhoud wilde er uit. De gids was supergrappig in zijn commentaar en vertelde dat er een walvis was gespot en net op dat moment spoot het eruit. De walvis spoot liters zeewater de lucht in en verraadde zijn plek, we kwamen langszij. Het was een Spermwhale en ik waag me niet aan de vertaling. Hij bleef 10 min hangen en dook onder met de staart boven het water; we zagen er nog eentje en ook die dook fantastisch onder: hoogtepunt 1.
Door naar een groep gespotte Dusky dolfijnen die plots overal vandaan kwamen en op, onder, voor en achter de boot zwommen en enorme sprongen maakten. Een dubbele flikflak, de Kollmann, een achterwaartse drievoudige Rietberger en de Flying Dutchman. Alles op de foto en gefilmd: hoogtepunt 2.
Snel moesten we weer gaan zitten, varen was nog altijd heftig met deze snelheid, er was een Humpback walvis gespot. Kleinere vin, maar de grootste zijflappen. Een soort zwemarmen of zo, langwerpig en toen ie op zijn zij ging zwemmen naast de boot begon ie daar als een begroeting mee op het water te klappen. Zeewater hoog opspattend. Hij bleef drijven, zoog z'n longen vol en dook. Deze staart was wit en toen kwam het. De sprong…….
Uit het niets kwam er een paar ton aan walvis omhoog en plonste terug in zee. Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh, iedereen gillend op het dek en in extase met een verhoogde hartslag: hoogtepunt 3.
We gingen verder en daar zwom ie, geheel alleen en alsof het een dagelijks ritueel was kwam ie even boven water, richtte zijn vin op en bewoog die heen en weer. Het was Neal, Neal de seal die de boot begroette. Zo leuk om te zien. "Bye bye Neal" riep iedereen aan dek en een hondachtig geluid ontsnapte zijn keel toen hij onder dook.
Het was 1900 uur en we moesten terug, de motoren brulden en we spoten over het water toen er, alsof het nog niet genoeg was, een groep van zo'n 200 dolfijnen naast ons kwam zwemmen. Springend over het water, pijlsnel door elkaar heen: hoogtepunt 4 en een geweldige afsluiter van deze dag. "Het is gewoon te veel" zei Gab en dat is het. We genieten nu nog wat na in een restaurantje met een lokale Pinot Noir en een lamsrack en denken nog even terug aan Neal die misschien nu op een rots ligt aan een portie zalm of wat green lips mosselen.