Santiago bike tour

Zo’n 1e dag is het altijd even wennen, en ondanks het minimale tijdverschil van 4 uur, was de lange reis toch ook vermoeiend geweest. We hadden een leuke 1e dag, maar vroeg in de avond, toen we nog een kop koffie dronken bij een IJssalon op de hoek van de straat, vielen mijn oogleden langzaam dicht. We ontwaakten langzaam en omdat ik sneller klaar was met het fohnen van mijn haar (hehehe) dan Gab, liep ik alvast naar de ontbijtruimte. Er stond een tv aan en ik dacht eerst nog, poeh wat een flinke overstroming op het nieuws, toen ik me langzaam realiseerde dat dat in het noorden was, bij San Pedro de Atacama. Dat kan voor ons nog wel eens een probleempje worden omdat de vluchten van vandaag al zijn geannulleerd, de stad staat blank. We gaan pas over 3 weken, maar toch, even aankijken.

We genoten van een heerlijk ontbijt en trokken Santiago weer in, één van de vele heuvels rond de stad was met een tram te bereiken, maar die bleek gesloten te zijn, een poging om zelf de top te bereiken bleek ook te mislukken omdat een deel van het pad was opgebroken. Improviseren dus.
We liepen naar de andere kant van de rivier, richting Plaza de Armas, een heel groot en mooi plein omringd met palmbomen, een kathedraal en koloniale gebouwen. Het was bewolkt en wat frisjes, amper 20 graden, maar de zon zou die middag nog doorbreken en de temperatuur laten stijgen tot een mooie 33 graadjes. Zo snel gaat dat hier. Rond het plein was alles voetgangersgebied vol met winkels, het was gezellig druk en we slenterden zo door het centrum heen waar we het ene na het andere mooie gebouw tegenkwamen. Van grote majestueze gebouwen tot oude Duitse vakwerkhuizen, de geschiedenis had haar sporen nagelaten hier.

Die middag hadden we een afspraak, want ook al zit je in Chili, je blijft toch Nederlander en dat betekent dat je altijd in een stad kijkt of je kunt fietsen. Thuis pak je nog wel eens de auto als je fietsroute langer dan 30 minuten is, maar hé, nu is het vakantie dus gaan we voor de lol, 3 uur op een fiets zitten. We waren slechts met 5 man, Carla was onze gids. We reden op de niet al te beste fietsen van het ene park naar het ander park over grindpaden en stopten regelmatig waarbij Carla uitgebreid begon te vertellen. Maar bij de 4e stop had ik het wel een beetje gehad met al dat gelul over politiek en Pinochet. Toen ik er wat van zei tegen Gab, kreeg ik een helder antwoord, de tour heet ‘parks and politics’, punt. “En dat zeg je nou”, zei ik nog, maar Gab lachte en richtte haar aandacht weer op Carla, die inmiddels een uitgebreide discussie voerdde met een Amerikaan in onze groep over ‘eerlijke’ verkiezingen.
Toch was het een superleuke tour, werden we getrakteerd op een overheerlijk Chileens ijsje dat zeker zo goed was als een ijsje van Vivaldi, en liepen we na de tour weer terug naar onze B&B. We eten straks wat hier in de buurt en kijken al weer uit naar morgen. Dan gaat het avontuur verder: Patagonie en het nationale park Torres del Paine, maar eerst de binnenlandse vlucht naar Punta Arenas. Ben benieuwd hoe koud het is, volgens de weerberichten schijnt het mee te vallen.