Huilo Huilo sprookjesbos

We reden vandaag noordelijk richting Los Lagos, we lieten de vulkanen achter ons, de groene heuvels veranderden langzaam in bergen met bossen. De Hyundai zoefde over het asfalt langs vrolijke plaatsen als Pichi Ropully en Panguipully, wat een prachtig begin van de dag. Toen we vanaf Los Lagos oostelijk gingen, reden we het Reserva Biologial Huilo Huilo in, een enorm groot reservaat waar het 300 dagen per jaar regent, vandaag ook, daarom heet het ook regenwoud. De heuvelachtige weg slingerde door de bossen, langs blauwe meren en groene rivieren, mistachtige wolken hingen tussen de heuvels in. Het leek net een sprookje, we waren dan ook onderweg naar hotel Nothafagus dat midden in het reservaat ligt. Een onbeschrijfelijk hotel, ik ga het toch proberen. Het hotel is gebouwd in de vorm van een boom, aan de buitenkant ziet het eruit als een boom en aan de binnenkant als een boom. Helder? Google maar ff op “huilo huilo hotel”.

We kregen een welkomstdrankje en het meisje bij de receptie tipte Gab “I would recommend, the Huilo Huilo sour”. Gab ging ervoor, en wat een goede keuze, wodka met cranberries. Heb haar nog nooit zo snel aangeschoten gezien. Selma appte een superleuk filmpje van Melbourne girl Romy, te zien met een wallaby, zo leuk. Gab nipte nog een keer aan de wodka en wilde frisse lucht. De wereld draaide rondjes en we begonnen daarom aan 1 van de vele wandelingen rond het hotel. De frisse lucht in dit groene paradijs had een ontnuchterend effect. De zon was inmiddels doorgebroken en de lucht was blauw, prachtig mooi weer. We naderden een waterval en hadden na 2 uur onze 1e hike achter de rug. Terug in het hotel, gingen de badjassen en slippers aan en liepen we richting de Spa met warme baden en sauna’s en rond 20.00 uur schoven we aan bij het buffet. Een mooie dag in het sprookjesbos.