Bijna 50 in Bundi

Zo, en dat was Udaipur, ook weer gezien. Ik weet niet of het door alle meren komt die rondom de stad liggen of het prachtige paleis, maar dit was een verdomd leuke stad. In de sfeervolle Haveli namen we cruesli, yoghurt en wat brood met banaan, maar we konden geen nee zeggen tegen de aangeboden ‘pancake from India’ met wat spicy kruiden. Lekker heet al zo vroeg in de ochtend en met een volle pens, 2 rugzakken, een daypack en m’n fototas kropen we in een tuktuk en opgevouwen reden we door de smalle straatjes heen. De koeienstront was al weer overal opgeruimd, vliegen deden de rest en over de brug van het meer stond Mr Bablu al weer klaar, vrolijk lachend en wiegelend met z’n koppie.
De rit naar Bundi was zo’n 200 km en halverwege stopten we bij Chittorgarh. Ooit een machtig mooie stad met een inmens groot fort, maar na 3x te zijn overvallen door sterkere koninkrijken wat leidde tot massale zelfmoord van de vrouwen (beter dood dan onteerd), in verval geraakt en nu niet meer dan ruines en nog enkele intact gebleven tempels. We waren toch wat hongerig geworden en stopten, zoals elke keer tijdens een rit met Mr Bablu, bij een Indische tent, schoon, simpel ingericht met tafels en wat plastic stoelen en heerlijk lokaal eten. Mr Bablu dook zoals altijd direct de keuken in, waar ook ander drivers zaten te eten en wij schoven aan tafel bij een Indisch gezin dat met Chapatis (kleine Indische, platte pannekoek achtige broodjes) de laatste resten van alle schaaltjes op tafel aan het leegschrapen waren. Wij aten Biryani rijst met Paneer Tikka Massala; met lepel en vork.

We vervolgden de weg en terwijl we op de achterbank hingen zagen we het groene landschap aan ons voorbij glijden. Het was mooi hier en geen straf om zo door het mooie Rajasthan te rijden en ondanks de grote technologische ontwikkelingen en rijkdom in het land, leek het alsof de tijd hier stil had gestaan. Dat was vast niet zo, maar goed, misschien zag ik de wereld door een andere bril door het bezoek aan al die forten en paleizen uit lang vervlogen tijden en de 2 vrouwen die met de halve groente afdeling van de Lidl op hun hoofd voorbij liepen. We maakten nog een pitstop bij een tempel uit de 12e eeuw en reden om 16.30 een heuvel over en booooom, daar was het fort van Bundi. Volledig vergroeid met de rots, was alleen aan de rechte vormen van de muren te zien hoe groot het fort was. Onder het fort lag de paars/blauwe stad en de eerste stepwell die we zagen. Een soort van openluchtbad, met rechte muren waaraan stenen trappen lijken te zijn geplakt om naar het water te komen. Bekend in deze regio dus die zullen we nog geregeld zien vermoed ik, en volgens mij allemaal even smerig. We bereikten direct ook de mooiste Havelli van de stad waar we 2 nachten blijven, met de orginele naam: Hotel Bundi Haveli. Ik had een aantal dagen eerder al wat appies gestuurd naar de hotelmanager en onze kamer geupgrade naar een suite met uitzicht op het fort, onze 50 jarige moet morgen toch een beetje comfortabel door de dag heen met al die stijve spieren.

We liepen een klein stukje door de straatjes van deze rustige stad, maar kwamen niet verder dan Bundi Vilas, 3 minuten later. We waren moe en hadden geen zin meer om nog een stap te zetten, en beklommen de trap naar het dakterras, niet wetende dat die op de 5e etage zat. Het uitzicht op het fort dat met de ondergaande zon mooi was verlicht, zou zo uit een fragment van een James Bond film kunnen komen. Maar 007 zat gewoon thuis, Gab’s laatste uurtjes als 49 jarige zou ze doorbrengen met mij.