Tijgertje tijgertje, waar ben je
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex en Gabrielle
16 Maart 2020 | India, Sawāi Mādhopur
De ochtendsafari startte om 6 uur en het was toen tepeltjeskoud, dus met een trui aan sprongen we in de jeep en reden binnen 10 min naar de ingang van het park. Een werkelijk prachtig park dat ooit het jachtterein was van de Maharadja’s en sinds 1980 beschermd gebied is. Bijna volledig liggend tussen een paar grote bergriffen, met daarbovenop nog restanten van een fort, een kilometers lange muur en binnen in het park met bomen overgroeide ruines van kleine tempels. De grote meren, kleine rivieren en het rotsachtige terrein maakt dit een ideale plek voor de tijger die nu, zonder natuurlijke vijanden, zijn solitaire leven kan leiden. De ochtendsafari eindigde rond 9.30 en naast wat pauwen, vogels en vooral antilopen lagen de tijgers plat op hun buik in het gras en waren onzichtbaar. Het was ondanks dat, een prachtige safari. Bij terugkomst stond het ontbijt klaar en nam Gab een warme douche, de tepeltjes ontdooiden weer wat en we doken op een ligstoel bij het zwembad. Ik klom in de telefoon, nou ja je begrijpt het wel, en belde Emirates in New Delhi voor het omzetten van onze vlucht. We besloten Goa over te slaan omdat dat in een andere staat is en het risico van quarantaine aanwezig was, en vliegen nu 22 maart naar huis. Emirates rekende geen wijzigingskosten van 428 euro dus dat viel mee. Daarna boekten we 1 voor 1 de nog overige hotelovernachtingen om en stuurde een update naar Mr Bablu en zijn werkgever Drivers India, dus iedereen was weer op de hoogte.
De middagsafari was in een ander deel van het park, minstens even mooi met prachtige bomen waarvan de wortels van de takken af, naar beneden hingen en de grond in waren gegroeid. Overal apen die lekker aan hun kont zaten te krabben, antilopen die herkauwend naar ons opkeken, krokodillentasjes en mooie vogels. Maar ook nu weer geen tijgers. We bleven heen en weer rijden, over smalle bergweggetjes, door riviertjes en turend tussen de bomen en het gras, maar er waren geen tijgeroortjes te zien. Morgen hopelijk meer geluk. Inmiddels was er vanuit ons hotel weer een bus vertrokken met engelsen waarvan de reis werd afgebroken, direct naar New Delhi en het vliegtuig in naar huis. En ondanks dat we onze vlucht hadden vervroegd en er wat zorgen waren weggevallen, kon ik toch niet onderdrukken me hierover wat zorgen te maken. Al met al, kijken we voortdurend op de site van het ministerie, de Nederlandse Ambassade, twitter, NU, NOS en volgen de media hier op Al Jazeera en praten zoveel als mogelijk met de Indiers. Maar zoals hun hier zeggen “we are Hindu and in direct contact with god so no worries sir, we are protected, and it is too hot for corona”. Ik hief mijn Kingfisher glas (dat is bier) en zei “I say cheers to that, my friend” en een brede glimlach verscheen op het gezicht van Lalit en hij wiegelde met zijn hoofd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley