Rocking the Mangroves

Vannacht al vroeg wakker om met buufie San en oppas Corrie te bellen voor Barrel. Hij was nu al een paar dagen ziek, at niet en er leek iets in z’n darmen te zitten. Een operatie was het advies en dus duimpjes omhoog. Altijd een spannend gevoel en zo met dat tijdverschil wel superfijn dat San en Yvon nu even Co en Corrie bijstaan[e-1f618]. We konden vanaf nu alleen maar wachten…

Elke Lodge, Hotel of Hostel biedt wel een aantal tourtjes aan en zo ook The Falls Boutique Hotel waar wij de nachten doorbrengen. Ze waren lang, zwoel, ……. oooooh nee, de tourtjes, daar was ik gebleven. Eén van de tourtjes was een boottrip door het Mangrove bos, met een heel stille boot om zo ook het wildlife niet te verstoren. Tourtje de luxe was het. Opgehaald en teruggebracht (ook fijn) vanaf het hotel, transport naar het Mangrove bos dat net buiten Quepos ligt, lunch, drankjes en een boot, ook handig. Met camera en extra lens gingen we op pad op deze bewolkte dag. Maar net als de ‘two coloured lizard’ die in een split second van kleur verandert, kan het weer hier ook zo omslaan. Net voordat we opgehaald werden, belde San met het goede nieuws dat Barrel’s operatie was gelukt en er een haarbal met plastic uit z’n darmen was gehaald. Nou stond ie al bekend als Barrel de stofzuiger, omdat ie echt alles eet wat op de grond licht of uit de prullenbak haalt. We moeten dus beter opletten.

De tour kon beginnen en met de ‘no able english’ chauffeur reden we zwijgzaam naar Mangrove Monkey Tour dat aan de rand van de palmolie plantage ligt. Je weer wel, dat immense gebied vol met palmbomen voor onze cosmetische producten. Er sloten nog 4 Ollanda’s aan en na een korte uitleg van los animalies, in feite de kippen, ezels en 2 waterbuffels, begon de trip. De boot zoefde fluisterzacht door het kanaal waar de geheimen van het mangrovebos zich voor ons ontvouwden. Brute Leguanen, in kleurige harnassen zaten stil om voorbij lopend of vliegend voedsel met hun tong naar binnen te …., tja wat eigenlijk, geen idee. Gab was er niet helemaal bij, de operatie van Barrel en er dan zelf niet bij zijn, geeft toch wat traantjes, en met beslagen verrekijker zie je niet veel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de erg indrukwekkende Leguanen, de vogels en de 3 meter gele boomslang wel fotografeerde maar ook wat minder enthousiast was. De vrolijke Squirrel monkey deed z’n best om ons wat op te vrolijken, lukte aardig en ook de Cappucine Monkey deed een poging met een trieste, beetje smekende blik.

We lunchten, bruine bonen met rijst en een prutje van tomaat, was niet best maar met een krakelvese ananas die zo uit de boom kwam en op tafel werd gezet was het prima zo. Terug bij ons hotel, liepen we naar het koffiezaakje Baquette en keken elkaar aan. We dachten beide aan de lange en zware rit die we morgen voor de boeg zouden hebben naar San Gerardo de Dota. Een lange en slechte bochtige weg met hobbels, potholes en al dagenlang donkere wolken en regen in dat gebied. We besloten te cancellen en boekten hier in Manuel Antonio nog een nacht in een hotel, een andere verderop want die van ons zat vol. Het voelde goed en de foto die San stuurde van Barrel in een operatiehesje met weer een vrolijke kop deed ons licht glimlachen. Ik slikte mijn traan weg, bij mijn meissie liep ie over de wang.

Het was inmiddels weer Happy Hour dus besloten we het op een zuipen te zetten en als Los Cocktailos de Olanda de middag voorbij te laten gaan, liggend bij het zwembad. Gab kreeg uitleg “drinken met een rietje” want na minstens 6 shirts onder te hebben gekledderd was het daar tijd voor. Het is simpel. Zonder rietje zet je het glas aan je lip en til je het lichtjes op, “dat begreep ze”, maar mét rietje pak je het rietje met de lipjes en slurp je (zonder geluid), maar hou je je glas recht. En dat laatste deel is vrijwel onmogelijk, alhoewel het geluid ook niet geheel achterwege blijft. Nog maar een keer oefenen met een Sangria. Glas recht, rietje tussen de lippen en slurpen. Maar wat doet ze????? Glas schuin[e-1f602][e-1f602][e-1f602]. Onmogelijk te coachen en weer een cocktail die in de navel loopt, dus snel als ik ben …

Ik had trek in pizza, maar dat gaat meestal ook niet goed, want bij elke hap kijkt ze me aan en valt een deel van de pizzapunt op haar shirt. Het werd dus El Avion, waar we vis aten, dat ging wel goed.