Hike, Falls and Amish

De benen waren met de nachtrust weer bijgekomen, dus het leek een goed idee om met reuma-Gab een rustige hike te doen vandaag. Voordat we begonnen reden we eerst nog even langs het Fairmont Banff Springs hotel, het grootste en duurste hotel in Canada, net buiten Banff en midden tussen de bossen. Heel mooi, en wat zien we daar plotseling.......... een Elk. Een hertensoort, lekker grazend en ons negerend terwijl we fotograferend in zijn kont keken.

We reden een half uurtje richting Johnston Canyon, waar we de auto parkeerden en zoals de borden al aangaven was het een hike van 2,7km naar de 2e set watervallen en dan nog eens 3 km naar de ink-pots; niveau easy.

Het eerste stuk was vrij eenvoudig, lekker wandelend door de canyon die direct al vrij smal werd. Lopend over een aan de rotswand gehangen loopbrug, pal boven de wildstromende rivier met gletsjerwater, mooie blauwe kleuren dus en uitgesleten potholes afgewisseld met kleine stroomversnellingen. Wederom een mooi natuurgebied. Na een uur bereikten we de grote waterval en we waren toch al een behoorlijk stuk gestegen en dus 2,7 km onderweg. We voelden ons nog goed dus besloten we door te gaan voor de laatste 3 km naar de ink-pots. Kon me er geen voorstelling van maken, maar dat moest dan ook de verassing zijn.

Het tweede stuk was duidelijk minder eenvoudig. Na de eerste bocht in het pad begon direct al een steile klim en die stopte pas na 2 km. Daarna de laatste km in de afdaling. We deden er uiteindelijk ruim een uur over, maar vooral op de terugweg deden kuiten, dijbenen, de heupen van Gab en de voeten behoorlijk pijn en ondanks de toch wel zware hike, voelde het als een overwinning.
Afijn, halverwege de klim, dacht ik een paar moslims in de verte te zien, de eerste hier in Canada. Niets bleek minder waar toen we dichterbij kwamen: het waren 5 meisjes (jaar of 25) van de Amish. Amerikaans, met boerenjurken, gympies eronder en allemaal een haarnetje. Ik kon het niet nalaten om ze even uit te horen over hun uiterlijk en vertelde dat wij er in NL ook wel wat vreemd bijlopen op klompen enzo. Het werd een leuk gesprek en we ontmoetten elkaar tijdens de hike meerdere keren en ik mocht ze zelfs op de foto nemen. Grappig toch.
Aan het einde van de klim zagen we de ink-pots en wat zijn dat nou eigenlijk? Nou, dat zijn kleine meertjes waar het water vanuit de grond opborrelt en naarmate dat langzaam of snel gaat en het dus respectievelijk veel of weinig grondstoffen in zich opneemt, groen of blauw kleurt. Prachtig gezicht weer.

Moe maar voldaan zitten we nu alweer in de B&B aan een kopje thee, de kuiten voelen stram, Gab heeft een pijnstiller genomen (helaas), en we bereiden ons voor op de rit voor morgen naar Jasper. Ongeveer 5 uur rijden met veel te zien onderweg, daarover morgen meer.

Liefs
Alex en Gab