Torres del Paine full day tour

Torres del Piane, het grootste nationale park hier in het zuiden van Chili, is een aaneenschakeling van natuurschoon. Tekstbenemend mooi, daarom vroeg ik al rijdend door het dal aan Gab, “beschrijf eens wat je ziet?”. Het antwoord was “bergen, bergen, bergen, hihihihi”. Ik had het niet beter kunnen verwoorden; misschien helpen de foto’s. De bergen en de harde wind hebben een grote invloed op het weer, gisteren nog een strak blauwe lucht met volop zon, vanmorgen waren het donkere wolken met een spat regen. Gelukkig begon de dag in Cueva del Miladon en voor diegene die geen Spaans spreken, Cueva betekent grot en Miladon is een prehistorisch dier (een heel grote beer of zo). Dicht bij de ingang van het park passeerden we Lago el Toro, de zon probeerde de lucht open te breken, en we gingen onderweg naar de 1e stop van vandaag. Lago Grey, geformeerd door de gelijknamige gletsjer en hier bijna altijd slecht weer. Grillige bergen, wolken die er omheen hangen en de wind die met kracht 10 over het melkachtige grijze water langs de in het water drijvende ijsschotsen op ons af raasde. We zwoegden, hangend in de wind over het kiezelstrand en vonden een brok ijs. Het was tijd voor wat foto’s.

De zon scheen inmiddels volop toen we de berg ‘two horns’ passeerden met een turquoise of ijsblauw meer ervoor (daar zijn we het nog niet over eens). Rond de twee massieve torens dreven wolken langzaam voorbij, de wederom harde wind maakte witte schuimkoppen over het water, we genoten van dit natuurtheater. We maakten nog een paar stops bij wonderschone uitzichtpunten, Lake Pehoe, Mirador Salte Grande, Laguna Amarga en het Nordenskjold lake. Deze laatste was bizar. De wind was hier stormachtig en we probeerden voor- en achterover in de wind te hangen. Gab’s boeien hielden haar aan de grond, maar haar lok ging alle kanten op en ze kon amper nog rechtop blijven staan. Wat een pret. Op de achtergrond een prachtige berg, sneeuw erop en een paar enorm uitstekende rotsblokken, die als torens staan aangeduid. Het uitzicht op de zo bekende torens van Torres del Paine was geweldig en kort daarna zagen we ze nogmaals vanuit een andere hoek. Met zo’n uitzicht heb je niet veel anders meer nodig en is het gewoon even genieten.

Zo tegen het einde van de middag vulde de vlakten zich met Guanaco’s en als je het vorige verslag hebt gelezen, weet je dat dat een soort Lama is. Nieuwsgierig opkijkend en de fotoklikkende toeristen negerend die al weer doorrijden naar de volgende stop in dit prachten nationale park. Voor ons zat het erop, het was inmiddels 16.30 uur en we waren 7 uur al vertrokken. We moeten tenslotte ook nog even van een fles Chileense wijn genieten vanavond. Dit was pas dag 1 in Torres del Paine, maar nu al sluit ik me aan bij velen die dit misschien wel het mooiste natuurpark ter wereld vinden