Getsemani

De laatste dag was aangebroken, getsie, altijd weer een dubbel gevoel. Jammer dat deze ongelooflijk boeiende, supermooie en indrukwekkende reis bijna eindigt maar ook weer blij om naar huis te gaan waar ons ‘rijke’ leven op ons wacht. Want dat blijft me wel bij, het land is wonderschoon, de natuur overweldigend en divers, maar er is hier ook veel ellende, armoede en nog altijd geweld en drugs. Ondanks dat zien de bewoners er heel vriendelijk uit, zicht op een toekomst en wordt de vrijheid van de kartels, de FARC en de ELN elke dag gevierd.

Hier aan de Caribische kust misschien nog wel het beste voelbaar door het toerisme én de altijd vrolijke en swingende Latin muziek die uit de boxen galmt en de serveersters swingend en zachtjes meezingen met hun idols. We genoten op een kleinpleintje in de prachtige kleurrijke en wat rauwe wijk Getsemani van een kop Colombiaanse koffie en een yoghurt bowl van dit schouwspel. De streetart hier was van hoge kwaliteit en zou zo in een galerie in Parijs veel bezoekers trekken. Terug in het ommuurde deel van Cartagena kochten we nog een Colombiaanse Pandora voor Gabbie en douchten nog een laatste keer voordat we uit-checkten. Het was bloedje heet in de stad en daarom besloten we te brunchen bij Casona Vida waar zelfs de binnentuin airco gekoeld is. De eggs Benedict waren goddelijk. Pascal met wie we lunchten, stak een sigaretje op en stond even op straat. Hij werd benaderd door een mannetje met sigaretten:”coke sir, the best of Colombia”. Het blijft het land van Coffee [e-38] Coke, zou een leuke naam zijn voor een nieuwe keten hier. We liepen door naar Plaza San Pedro Claver waar een interessant beeld staat van een ‘slaaf’ eneen Spaanse monnik die zich vanaf 1622 inzette voor het welzijn van de slaven en de ‘slavenpriester’ werd. We dronken er nog wat, kijkend naar de Palanqueras, donkere vrouwen in de traditionele slavenkleding in Colombiaanse kleurenmet fruitmand op het hoofd. Altijd op zoek naar een toerist voor een betaalde foto en als je dat stiekem doet, staat je een vliegende avocado en een boze blik te wachten. Gab maakte er stiekem een paar. De avocado vloog mijn kant op maar ik ving m met mijn tanden. Had ze niet van terug.

Om 16.00 uur stopte er een klein busje voor de deur voor de rit naar de luchthaven waar het KLM toestel, zo bleek later, met een uur vertraging aan zou komen. Een directe vlucht van 9 uur en 35 minuten bracht ons naar Amsterdam, de Nederlandse coke-town en de cirkel was rond. De pakken koffie die we eerder op de reis hadden gekregen maken we morgen open, even kijken of er een verassing in zit.

Het was een fantastische reis, fijne groep in een geweldig mooi en kleurrijk land. Colombia is een nieuwkomer in onze top 5. Denatuur is adembenemend mooi en afwisselend, de Spanjaarden hebben vanaf de 16e eeuw se basis voor de rijke cultuur gelegd waardoor mooie sfeervolle stadjes zijn ontstaan en de mensen zijn supervrienselijk en kleurrijk. De kartels en het geweld hebben hun sporen achtergelaten maar de bevolking lijkt veerkrachtig en hoopvol. Ooit, hopen we er nog een keer terug te keren.

Dank voor het meelezen, de lieve woorden en reacties. Tot snel[e-1f618]