Port Elizabet laatste dag

Ingepakt, ontbeten en de spullen neergezet in de keuken van onze B&B. Daarna opgehaald voor een tourtje door Nelson, die onze gids zou zijn voor de komende uurtjes. Eerst even door het historische gedeelte van PE, zoals ze hier Port Elizabet noemen, met een brits verleden. De gevangenis waar Steve Biko is gemarteld in 1977 is er nog wat oude gebouwen uit de britse tijd. Ter ere van Nelson Mandela is een park met een gedenkteken en een in mozaiek gemaakt kunstwerk met alle kleuren van de regenboognatie om aan te geven dat kleur niet uitmaakt. Mooi, mooi, mooi, en toen was het tijd om de townships in te gaan. Drie in totaal die tegen de fabrieken aanliggen, in totaal zo'n 300.000 bewoners en alhoewel een behoorlijk gedeelte al voorzien is van stenen huisjes (20m2) is er ook nog een deel voor de nieuwkomers met echte houten, eeeehhh, ja eigenlijk gewoon een hutje zoals kinderen ze in de westerse wereld in elkaar knutselen. Those are the houses for the plattelanders, zei onze gids, want zo noemen ze de mensen van het boerenland die hierheen komen voor een beetje geluk.
Kinderen lijken hier gelukkig, een hechte community, maar de armoede is zichtbaar, de houten hokjes met een strontemmer die eens per week wordt geleegd en de honden die tussen de troep en het wasgoed doorlopen. De vrouwen met kinderen bij de hut, de mannen voor de lokale barbershops, plaatselijke pub of met hun auto's (ja ja, die hebben ze dan weer wel en er rijden ook BMW's rond), hangend op de straat waar veel bier wordt gedronken. Vraag me af hoe het er hier over 20 jaar uitziet; ze lijken zelf te geloven in de toekomst van de volgende generatie, dat is dan wel weer mooi.

Nog even uitwaaien op het strand, waar de overwegend zwarte kinderen spelen in de branding met de rode vlaggen in de mast en de lifegards op hun hoede. De meeste kunnen niet zwemmen, de zee is ruig en de wind kracht 7 of 8. Ze hebben lol; wij met een bakkie koffie de laatste uurtjes uitkijkend over de zee richting de zuidpool waar Jaws wacht op een verdwaalde zwemmer....

Een lange reis terug, het was het meer dan waard!!
Liefs Alex en Gabrielle