Giant tor-killer in Guilles de la Tourette resort

Het wordt een wat langer verslag; paar dagen geen wifi en veel meegemaakt en gehoord. Na onze avonturen op het Turtle island waar we onder bewaking van 2 militairen verbleven werden we opgehaald door Belg Gert en hoorde we de echte reden van de bewaking. Er vinden nogal wat kidnappings plaats hier op de eilanden waar Philipijnse terroristen toeristen en rijke Maleiers gijzelen om losgeld op te eisen. Begonnen met een grote groep toeristen, 8 in Sipadan, en onlangs in mei nog 2 Maleiers die uit een restaurant waren geplukt voor losgeld. We zijn inmiddels weer veilig terug maar de 1e schrik zat er in. De 1e schrik? Ja, want er kwamer er nog meer.

De 2 uur durende rit van Sandakan naar het dorpje Kinabatangang aan de gelijknamige rivier verliep snel, maar aangekomen bij het resort moesten we 1 rugzak achterlaten onder aan de heuvel. Het resort lag midden in de jungle, hoog op een heuvel die alleen met een trap van 600 treden is te benaderen. Er werd ook regen verwacht dus de regenjassen en slippers moesten mee, en vooral weinig kleding omdat toch alles zeiknat zou worden. En dat werd het ook.
Oh ja, zei Belg Gert: "er zitten ook bloedzuigers, maar als die volgezogen zijn vallen ze vanzelf weer van het lichaam af; maar controleer wel je holtes enzo, dat kan trouwens best leuk zijn om bij elkaar te doen" zo zei hij. Bijgekomen van de shockeffecten begonnen we enthousiast aan de 1e klim omhoog. Gab voorop om het tempo te bepalen, maar die kleine loopt nog best snel. De hoge vochtigheid deed wel een aanslag op de astma, dat was even minder leuk. De 4 kamers van het resort, zie foto, waren gelukkig erg mooi.

Er stond een warme spaghetti klaar en kort daarna was onze 1e riviercruise over de werkelijk enorm grote en mooie Kinabatangang rivier. Helaas regende het zo hard dat niet alleen de regenjassen, maar ook alles wat daaronder zat volledig doorweekt was. Drijfnat en doorweekt en wederom weer de trap van 600 op, snel onder de warme douche. Om 19.00 liepen we naar het "Guilles de la Tourette" restaurant voor een heerlijke maaltijd. Eenvoudig ingericht en half open wat erg leuk lijkt, maar wat wel even wennen is. De enige wand aan de kant van de keuken was verlicht en zat vol met reuzenmotten, zie foto, ter grootte van je hand. Het plafond en door de lucht vloog een verzameling van motsoorten, muggen, torren zo groot als pingpongballen en een paar soorten krekels die een enorm ratelend geluid maken. Zittend aan tafel moet je elke 3 sec. een vliegend object ontwijken of hevig zwaaiend met je handen iets van je hoofd af meppen wat er op geland is. Op een afstandje is het net een stel Tourette-patienten, maar er was hulp. De vleermuis-brigade was aangekomen en ging op jacht. Zoevend door de lucht als mini-straaljagers grepen ze 1 voor 1 de motten uit de lucht, sommige hevig krijsend. Typisch een romantisch diner in de tropen.
Met vermoeide nekspieren konden we naar de kamer en gaan slapen totdat Gab me wakker maakte en wat hoorde knarsen achter het gordijn. En wie kan dat weer opknappen? Juist. Met zaklamp en boek in de hand eerst maar eens ontdekken wat het was: een dikke zwarte tor zo groot als een ei met een paar ratelende vleugels en haken op de pootjes. Ben normaal een dierenliefhebber, maar Gab was duidelijk "eruit met dat ding".

Op dag 2 begonnen we aan een wandeling door de jungle, vermoeiend maar erg mooi en die middag begon het wederom te regenen. We stelden de 2e riviercruise iets uit totdat het wat droger werd en besloten toch weer te gaan. De trap weer af en naar de boten, maar dit keer was het supermooi. In een zijstuk van de rivier was het alsof we het dierenrijk betraden. Bomen vol met allerlei soorten apen en vogels en voor onze neus een krokodil die een catfish te pakken had genomen. Een catfish is best groot, bijna een meter, en mister Croc zwom daar rustig mee in zijn bek voor ons uit.
Het luchtverkeer bij het avonddiner was weer druk en onze gids plukte een boomslang van zo'n 80 cm uit de struiken vandaan en deed die in een pot. Giftig of niet? Jason deed wat onderzoek en haalde 'm uit de pot maar wist het niet zeker; inmiddels krioelde de slang over de vloer en daar zit je dan met blote voeten. Er werd snel een tak afgebroken om de slang weer op een struik neer te zetten; eind goed al goed.

Vanmorgen werden we wakker met het geluid van een mannetjes Oerang Oetang die luidkeels op zoek was naar een vrouwtje. Bij het ontbijt zagen we nog een enorm beest uit de struiken komen dat snel van ons wegrende; het bleek een varken te zijn. Het was weer een fantastisch avontuur, zwaar met de trap, de regen en het ongedierte, maar de moeite waard.

Liefs Alex en Gab
xxx