Een beregoeie dag

Zoals Marieke alias Pjotter het al zei "dat was dus een beregoeie dag", en zo was het. We zouden vandaag naar de Sunbears gaan die alleen in Azie voorkomen, met een aparte stam die hier alleen op Borneo voorkomt. Kleine beren, altans in vergelijking met de grote Canadese vrienden, maar altijd nog veel groter dan de teddybeer van Bart Smit. Vooral in China en Vietnam worden deze Sunbears als huisdieren gehouden en gefokt voor hun galblaas, schijnt leverkanker te verhelpen. Ja, ja, dat soort mensen moeten misschien zelf gekooid worden. De Sunbear wordt dus bedreigd met uitsterven vanwege die onzin.

Op 15 min. lopen van onze Forest Lodge lag de ingang die ons naar een platform leidde met uitzicht op een groot terrein waar de beren weer geleerd wordt voor zichzelf te zorgen. Daarna worden ze weer in het wild uitgezet. Opgezet door een Taiwanees die er ook was en veel kon vertellen over de Sunbear die overigens ook model staat voor Winnie de Poeh; kijk dat soort feitjes heb je nou wat aan. Door zijn enorm lange tong wordt ie ook wel de honingbeer genoemd. Even resumerend, we hebben dus de Neusaap met de enorm lange neus en nu de Sunbear ....
Dan hebben ze hier nog een pigmee Olifant, een kleine dus, maar altijd nog 500 kilo en een Giant Squirrel (eekhoorn) van 50cm en een staart van 1 meter. Toch een apart anatomisch geheel hier P.

Toen we hier aankwamen zagen we slechts 1 Sunbear maar al snel toen er wat Rambutans (soort Lychee) op het terrein werden gegooid kwamen er nog een paar aanwaggelen. Was erg leuk om ze te zien spelen, snuffelen en te zien wat beren verder zoal doen dus. Plots werd mijn oog getrokken door een rood vliegend object tussen de bomen; ik zag direct dat het een Rhinocerus Hornbill was (zie foto), wie ziet dat nou niet. De aanwezige toeristen liepen er direct op af, foto's schietend en turend tussen de bladeren. Helaas moesten we de Giant Squirrel hierdoor missen die achter ons op een boomtak voorbij huppelde.

Terug op het platform dropen de meeste toerissimo's af, maar wij bleven. Het was broeierig warm en de paar Sunbears waren sloom, een enkele lag op de rug met 4 pootjes, klauwen eigenlijk, in de lucht. Maar soms kun je heel blij worden van een enorme regenbui. Zo ook nu. De regen stortte naar beneden, de temperatuur zakte een paar graden en direct was er activiteit bij Sunbear Winnie te zien. Ze liep op een flinke boom af en zonder enige moeite klom ze omghoog. G E W E L D I G.
Even de vacht vol laten regenen, uitschudden, omdraaien en de andere kant nat laten worden. Winnies vriendinnetjes werden ook actief en besloten ook te gaan klimmen. Genieten, genieten, genieten, Gab had tranen in de ogen van blijdschap dus ook hier een regenbuitje te zien.

De sfeer begon minder te worden toen er een mannetje op het toneel verscheen en even moest laten zien hoe de verhoudingen lagen. Jagend achter de kleinste aan, grommend, blaffend eigenlijk, en uiteindelijk ook bijtend en rollend tussen de bomen door. Het mannetje probeerde, volgens de Taiwanese Ranger, de nek te pakken om die te breken. Het was dus een afmaak-partijtje geworden en niet echt leuk om te zien. Dat is blijkbaar ook de natuur. Gelukkig liep het goed af toen de kleine een boom in klom en op zo'n 50 meter hoogte op een tak kon uithijgen. Hoe dat daar morgen gaat weet ik ook niet, maar als dit een cliffhanger is van Winnie in de tropen, deel 1, dan wil ik zeker deel 2 nog wel een keer zien.
Dat wordt een dvd-tje denk ik.

Morgen gaan we naar Turtle Island dat op een uurtje varen voor de kust ligt. Benieuwd of dat wel gewone turtles zijn of ook weer een apart soort dat hier alleen voorkomt. Ninjaturles bijvoorbeeld.
Liefs Alex en Gab