Rob Roy glacier

Supergave dag weer vandaag, awesome. We maakten ons eigen ontbijtje in ons eigen sfeervolle chalet en omdat het regende maakten we even gebruik van de wasmachine/-droger die hier voor de gasten stond. Rond 11 uur begon het op te klaren en nog geen 2 uur later was de lucht weer strak blauw en stond de meter op 26 graden. Omdat de droger nog niet klaar was, riep Sally "no worries, just leave it all here and I will take care of it; go out and have fun". We gingen dus.
We namen de weg langs het meer, een andere was er trouwens niet, naar het noorden totdat het asfalt ophield en we over een onverharde weg verder moesten. We reden recht de Rob Roy valley in met links en rechts prachtige bergen en in de verte de besneeuwde top van Mount Aspiring, de hoogste hier. Het vee in de vallei liep los, dus het was even oppassen want die maken ook graag gebruik van de onverharde weg op de speedracen. Veel geheel zwarte en bruine koeien met enkel een witte kop, bijna allemaal met kalfjes en zo nu en dan wat schapen die over de weg liepen. Een kilometer of 5 voor de parking en ook het einde van de weg, werd deze wat zanderig en liep een aantal keren dwars door een snelstromende beek heen. Een 4WD was nodig en dat was mazzeld want die hadden we. Vaak was de diepte van de beek niet te zien, dus zette ik de power op alle 4 de banden en dook met de neus een halve meter omlaag de beek in. Gab zat achter in de stoel met de beentjes strak vooruit en riep om haar mamma. Gelukkig bleef ik kalm en deed de RAV de rest.
Aangekomen bij de parking begonnen we aan de zware hike, vanaf dit punt was het 3 uur omhoog lopen langs de woeste rivier die vanaf de gletsjer het dal in liep en uiteindelijk Lake Wanaka. Het was bloedheet maar supermooi en een groot gedeelte liepen we tussen de bomen waar beekjes zo nu en dan over het pad liepen en we uiteindelijk de voet van de gletsjer bereikten. Een uitgestrekte alpenweide met grote rotsen, de Rob Roy gletsjer hoog en breed boven op de berg liggend en de zon strak aan de blauwe hemel. Het smeltende ijswater viel in tientallen watervalletjes naar beneden, een fenomenaal uitzicht. Op elke grotere rots zat wel een stelletje bij te komen van de pittige hike en Gab lag uitgeblust als alpenmeisje op haar Peter te wachten, maar die kwam niet. Ik sprong van rots naar rots om de juiste spot voor een foto te zoeken, maar met de zon recht boven de gletsjer was dat nog een uitdaging.
De weg terug was grotendeels een afdaling en die deden we in de helft van de tijd en ook de rit terug verliep sneller, maar Gab was nog altijd niet gerust om met de rent-a-car-rav door de beekjes te rijden; het ging goed. Terug in Wanaka stapten we uit de auto en sloeg de vermoeidheid in de beentjes. Moe maar tevreden en trots zitten we nu onderuit, nog even na te genieten van deze fantastische wandeling. Het blijft toch een ongelooflijk mooi land waar de natuur nog zo ruig en puur is en in overvloed aanwezig.

Morgen rijden we van Wanaka naar het noorden langs Lake Wanaka en het Mount Aspiring National Park en gaan weer over de Zuidelijke Alpen. We nemen de Haast-pas die vooral heel hoog ligt en ongetwijfeld veel mooie vergezichten biedt. Oh ja, en bochten, roept Gab.