People of Uganda

Een overnachting aan de oevers van de Nijl, de zon ging knalrood onder gisteravond om 19 uur, in een safaritent. Houten vloertje, bedden erop, klamboe eromheen, 2 ruimtes voor douche en toilet en een tentdoek eromheen, et voila, vous avez un tent.
Pancakes bij het ontbijt en vroeg op pad, Wouter had natte voeten van een overstroomde toiletpot, maar Mam van Wouter, “het gaat goed met hem”.
Terwijl ik dit schrijf rijden we kort terug naar Jinja en dan noordelijk richting Moroto, zo’n 350 km waar we 8 uur over doen, Gab had nauwelijks geslapen, droomde over Nijlslangen die de tent in kropen, en sluit de ogen. En ik, ik kijk wat rond. Groen landschap en langs de weg wat huizen van een combi van baksteen en aarde, intens donkere mensen in felle kleuren gekleed en op de weg, fietsers en wat brommers met een halve Praxis erop. 2 uur later stopt het asfalt en passeren we de Sippi watervallen, maar water valt er nauwelijks. De rode 100km lange dirtroad hobbelt lekker en het stof vult de neusgaten. Het zijn nu ronde huisjes met rieten dakjes en geiten en koeien die in dit droge deel van Oeganda hun oren laten flapperen. Af en toe passeren we een klein dorpje waar het druk is met handel; de wind is stevig en vergelijkbaar met een Fohn op standje heet.
Eind van de middag komen we aan in Moroto, even naar het enige hotel en dan nog een hike naar 1 van de kleinere nederzettingen op de berghelling. Er is een probleem, hotel overboekt en na een hevig gesprek in het swahili ben ik veel woorden rijker, maar geen bed. Het lukt om nog een guesthouse te vinden, wel erg basic. Niet echt schoon, nauwelijks water, dus douche en toilet out of order, maar wel veel muggen. Fijn.

Die ochtend, nog vol stof van de vorige dag, maken we een stop langs een Bokora Manyatta vilage in de Karamoja streek (weet je dat ook weer). Een prachtig Afrikaans volkje ontvangt ons met veel kinderen die bij de Zalando alleen bovenkleding hebben besteld, zwarte piemeltjes bungelend onder de bolle buikjes, neusjes en kin snotterig en koeienstront door het hele dorp. Als je al over de griep heen was, pak je hier de draad weer op. Kijk, dat is nou ons idee van vakantie. Toch had ik het niet willen missen, het is ongetwijfeld een hard bestaan, maar ze lijken intens gelukkig. Er is plezier en met onze nog melkwitte huid, gaan we geruisloos op in de omgeving.
Mooie foto’s en wat filmpjes kunnen maken en na een paar uur weer verder, richting Kidepo NP in het noorden. Onderweg weer veel te zien, lekke band gehad, en langs de weg soms een geitenhoeder met z’n kudde en altijd dorpelingen wandelend, kilometers lang, vaak met een bos takken op het hoofd of een jerrycan water. Bij de lunch in de buurt van een dorpje werden we vergezeld door een groep kinderen die we al snel het dansje ‘hoofd, schouder, knie en teen’ hadden geleerd en iedereen vrolijk meedeed. Toen we weer vertrokken stonden alle volwassenen uit het dorp ons te bekijken en deden, staand op een rijtje, allemaal mee met het dansje. Hilarisch gezicht, wat een vrolijk volk is het toch.

Aangekomen in het park starten we direct met een gamedrive. Het dak ging dus omhoog en omdat er in dit park veel vliegen zouden zijn, en vooral de Tsee Tsee vlieg, werd het eerst een deet-sessie. De Tsee Tsee vlieg, overigens, prikt dwars door je kleding heen, dus ook deet op de kleding. Het rare is dat je buiten het park geen vliegen ziet, maar zodra je door de ingang bent het er van wemelt. Het werd een fantastische gamedrive door de Afrikaanse savanne. Olifanten, bavianen, buffels in grote getale en verder nog wrattenzwijnen, veel mooie vogels en allerlei antilopen.
Aangekomen in de lodge waren we moe, we overnachten in een tent, met een warme douche en kregen een heerlijk 4-gangen diner. Uiteraard met een lekker Nile-biertje.
Het avontuur is begonnen, morgen een dubbele game-drive en vast en zeker weer veel te spotten.