Los Lagos parque national Huerquehue

Gisteren was top, we hebben de top van de vulkaan dan wel niet gehaald, maar de dag was top. We konden gisteravond geen stap meer zetten en bleven in het hotel, serie kijken op de iPad en op tijd slapen. En nu, zittend op een terras in Pucon met een latte macciato en een schwartwalder torte, denk ik “we zijn ook hartstikke mesjogge”. Waarom? Lees verder.

We stonden om 8 uur op de afgesproken plek waar een gids ons oppikte voor een dagje rustig wandelen in Parque National Huerquehue. Schitterend park met Los Lagos, 3 wonderschone meren. De hike: 7 km. Niveau: moderate.
En je voelt m al, ik namelijk ook nog steeds in mijn kuiten, de meren lagen op 1600 meter hoogte, de parking op 1000, en de 7 km was enkele reis. Toch ook deze dag moet ik het stempel top geven, maar wat een fokking zware klim was het, meer dan 5 km omhoog, omhoog en nog eens omhoog en in totaal 5 uur lang zwoegen. Maar de beloning was er. De meren zijn zo afgelegen dat ze er nog maagdelijk bij liggen, waar ik die vergelijking vandaan haal weet ik ook niet. Alle kleuren blauw en groen in de meren en een perfecte spiegeling door het ontbreken van de wind. We zaten op een rots, aten en dronken wat en staarden naar het schilderij dat voor ons lag. Uitgeput. En van de weinige hikers die ook de trail liepen zagen de meeste er ook uitgeput uit en namen net als wij een lange rustpauze op 1 van de rotsen of het kleine zandstrandje. De woodpekker met rode kuif verstoorde de rust en hakte gefrustreerd op een boom, een groene salamander schoot over de rots en wij verlieten dit kleine paradijs.

Terug in Pucon dus eerst koffie met taart bij Cassis en vervolgens naar La Maga voor een overheerlijke steak. Een 10 meter lange houtgestookte gril, houtstapel eronder en koks die in de hitte van het vuur, het vlees bereiden. Gab 400 gram tenderloin medaillon et moi een sirlion steak van 500 grammetjes medium roasted beef (en het stuk dat voor Gab te veel is). Glaasje Camenere wijn, top. En morgen …….
Misschien een rustdag of toch nog iets ondernemen, we zijn er nu toch