Los Ojos del Caburga
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex en Gabrielle
27 Februari 2019 | Chili, Pucón
Woensdag 27 februari, nog 1 dag en mijn big brother Anton, is jarig. Tijdelijk even 10 jaar ouder. En terwijl hij al maandenlang verplicht moet rusten en gipsen voeten aan het sparen is vanwege problemen met z’n voet, laat ik vandaag bewust mijn voeten rusten. Het is oneerlijk en ik sta er af en toe bij stil, beseffend hoe gelukkig je moet zijn wanneer je lichaam gezond is.
Gab had ook een paar grenzen overschreden de afgelopen dagen, waarom gaan we dan ook naar zo’n verdomd mooi land? Alles, maar dan ook echt alles wat we de afgelopen 18 dagen hebben gezien is mooi en er is geen dag die ik anders had willen indelen. Al bladerend door de foto’s besefte ik me dat Chili te lang op ons had moeten wachten, een goed teken, want eindelijk is er tijd om even terug te kijken en op adem te komen. Liggend bij het zwembad, het geluid van het water dat over de rand stroomt en de ademhaling van Gab die droomt. Van mij halfbroer Werner waar ik ruzie mee heb. Vraag het me maar niet, ik vind het ook vreemd waar ze die dromen vandaan haalt. Mijn horloge trilde ‘tijd om te gaan bewegen’, ik gooide hem in het water, bekijk het maar. Gister gaf ie ook niet aan ‘zou je niet eens stoppen’.
We reden vanmorgen na het overheerlijke ontbijt door Pucon heen richting de Rio Pucon O Minetue. Rio is rivier, dan heb je een beeld. De weg was onverhard en omdat we naast een paar mountain bikers de enige waren, reden we stapvoets, een kleine stofwolk achter ons. De snelstromende rivier, populair bij kajakkers, wisselde constant van kleur en Gab stond poserend aan de oever om de juiste match te vinden. Ik achter de camera, klik. Wat een plaatje. Nu nog 1 met Gab er op.
We kwamen aan bij Los Ojos del Caburga (de ogen van Caburga), een serie watervallen en om er te komen, 2 minuten lopen vanaf de parking, heerlijk. Ik speelde wat met de sluitertijd van de camera, een lange dus, gericht op het water. Lukte aardig, weet niet of ik dat nou echt mooi vind. We besloten om nog even bij Caburgua te gaan kijken, een klein dorpje aan het gelijknamige meer, en wat een fantastische plek. Een piepklein dorp, met een enorm strand, en een mooie plek om de dag voorbij te laten gaan.
Gab had ook een paar grenzen overschreden de afgelopen dagen, waarom gaan we dan ook naar zo’n verdomd mooi land? Alles, maar dan ook echt alles wat we de afgelopen 18 dagen hebben gezien is mooi en er is geen dag die ik anders had willen indelen. Al bladerend door de foto’s besefte ik me dat Chili te lang op ons had moeten wachten, een goed teken, want eindelijk is er tijd om even terug te kijken en op adem te komen. Liggend bij het zwembad, het geluid van het water dat over de rand stroomt en de ademhaling van Gab die droomt. Van mij halfbroer Werner waar ik ruzie mee heb. Vraag het me maar niet, ik vind het ook vreemd waar ze die dromen vandaan haalt. Mijn horloge trilde ‘tijd om te gaan bewegen’, ik gooide hem in het water, bekijk het maar. Gister gaf ie ook niet aan ‘zou je niet eens stoppen’.
We reden vanmorgen na het overheerlijke ontbijt door Pucon heen richting de Rio Pucon O Minetue. Rio is rivier, dan heb je een beeld. De weg was onverhard en omdat we naast een paar mountain bikers de enige waren, reden we stapvoets, een kleine stofwolk achter ons. De snelstromende rivier, populair bij kajakkers, wisselde constant van kleur en Gab stond poserend aan de oever om de juiste match te vinden. Ik achter de camera, klik. Wat een plaatje. Nu nog 1 met Gab er op.
We kwamen aan bij Los Ojos del Caburga (de ogen van Caburga), een serie watervallen en om er te komen, 2 minuten lopen vanaf de parking, heerlijk. Ik speelde wat met de sluitertijd van de camera, een lange dus, gericht op het water. Lukte aardig, weet niet of ik dat nou echt mooi vind. We besloten om nog even bij Caburgua te gaan kijken, een klein dorpje aan het gelijknamige meer, en wat een fantastische plek. Een piepklein dorp, met een enorm strand, en een mooie plek om de dag voorbij te laten gaan.
-
28 Februari 2019 - 05:36
Mama:
Eindelijk een rustige dag gehouden dat zal wel hard nodig geweest zijn na de zware laatste dagen. Dat zal ook wel even lekker zijn. Nu nog het laatste gedeelte en kijken wij weer uit naar de volgende avonturen. Heel veel plezier en geniet er nog maar want voor jullie het weten zit het erop en komt er ook aan mijn vakantieverblijf een einde. Het gaat wel snel allemaal. De katten zijn alweer buiten dus zij hebben het ook naar de zin. Er komen nu wat wisselende dagen aan en het hele mooie weer gaat even de kast in. Groetjes van hier dikke knuffels.❤️ -
28 Februari 2019 - 13:48
Det:
Hé hallo skatties.....wat hebben jullie het weer mooi, niet te believe!!!
Kan het allemaal niet bijhouden maar wat ik zie en lees is prachtig!!!
Geniet nog effkus van al het mooie en van elkaar.
Dikke kus
Det
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
