Sandakan, cheesecake en smoothies
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex en Gabrielle
04 September 2015 | Maleisië, Sepilok
Geen apies kijken vandaag, ook geen wandeling of trekking, maar gewoon een airco-taxi voor een dagje gehuurd voor 30 eurootjes en naar de 2e stad van Borneo: Sandakan. Lekker relaxed dus.
Begonnen bij het Agnes Keith huis, wie kent haar niet: ik dus. Ze is een heel bekend persoon die met haar man Henry Keith in 1938 naar Borneo kwam. Hij als conservator van de bossen hier en zij als ex-journaliste die artikelen en later boeken schreef. Bekendste werk "Land below the wind". Hun landhuis, boven op een heuvel werd in WWII gebombardeerd en naderhand weer opgebouwd in orginele staat. Nu een museum en daar komen we niet vaak dus dat moest maar eens gebeuren. Wat leuk zeg, gaan we vaker doen.
Naast het museum stond nog een koloniaal gebouw van de vroegere politie en immigratie en nu als English Teahouse waar we genoten van een Smoothie, cheesecake en een apple crumble pie met vanilla ijs. Koud doekje voor de handjes vooraf, bediening strak in oud-engels bedienden uniform, gazonnetje gemaaid en tafeltjes keurig gedekt. Daar zit je dan met je Teva-schoentjes. Onze taxi wachtte onder een boom verderop en bracht ons naar het centrum van Sandakan waar we even langs het water liepen, in een Mall wat anti-jeuk-creme kochten voor Gab's armen en naar het Rooftop restaurant gingen voor een heerlijke ijskoffie en een juice.
Daarna door naar de watervillage, een dorp op palen langs de kust met houten huizen enzo. Inmiddels wel voorzien van schotel en airco, een beetje als een zigeunerkamp voor de armere bevolking. Door naar een Chinese tempel boven op een heuvel met uitzicht op Sandakan. Was wel mooi, maar de tempel zelf kreeg een opknapbeurt, dus besloten we terug te keren naar onze Forest Lodge in Sepilok.
En nu: zalm in bananenblad met rijst in lemongrass. Bon appetit.
Alex en Gab
Begonnen bij het Agnes Keith huis, wie kent haar niet: ik dus. Ze is een heel bekend persoon die met haar man Henry Keith in 1938 naar Borneo kwam. Hij als conservator van de bossen hier en zij als ex-journaliste die artikelen en later boeken schreef. Bekendste werk "Land below the wind". Hun landhuis, boven op een heuvel werd in WWII gebombardeerd en naderhand weer opgebouwd in orginele staat. Nu een museum en daar komen we niet vaak dus dat moest maar eens gebeuren. Wat leuk zeg, gaan we vaker doen.
Naast het museum stond nog een koloniaal gebouw van de vroegere politie en immigratie en nu als English Teahouse waar we genoten van een Smoothie, cheesecake en een apple crumble pie met vanilla ijs. Koud doekje voor de handjes vooraf, bediening strak in oud-engels bedienden uniform, gazonnetje gemaaid en tafeltjes keurig gedekt. Daar zit je dan met je Teva-schoentjes. Onze taxi wachtte onder een boom verderop en bracht ons naar het centrum van Sandakan waar we even langs het water liepen, in een Mall wat anti-jeuk-creme kochten voor Gab's armen en naar het Rooftop restaurant gingen voor een heerlijke ijskoffie en een juice.
Daarna door naar de watervillage, een dorp op palen langs de kust met houten huizen enzo. Inmiddels wel voorzien van schotel en airco, een beetje als een zigeunerkamp voor de armere bevolking. Door naar een Chinese tempel boven op een heuvel met uitzicht op Sandakan. Was wel mooi, maar de tempel zelf kreeg een opknapbeurt, dus besloten we terug te keren naar onze Forest Lodge in Sepilok.
En nu: zalm in bananenblad met rijst in lemongrass. Bon appetit.
Alex en Gab
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
