Het begin van de Great Ocean Road

Het was nog steeds wat regenachtig, bewolkt toen we wegreden uit Melbourne, maar een lekkere temperatuur. We reden door het drukke centrum van Melbourne langs de baai richting het plaatsje Queenscliff. Een historisch stadje met de typische bouwstijl hier in de staat Victoria die je ook veel in Melbourne ziet. Erg mooi, veel balkons met sierhekken, op de foto zie je een voorbeeld, leuk he dat we je dat laten zien!!
Daarna door naar Bells beach, met 1 van s'werelds mooiste en hoogste surfgolven. Het was winderig en daardoor koud aan het strand, de tribunes voor het paastoernooi stonden er al en er werd druk geoefend in zee. Kort gekeken en weer door. Door naar het leuke stadje Lorne waar we een take away coffee namen en een zelf gekocht broodje voor de lunch. Beetje op de centen letten met een net afgestudeerde budgetcoach naast je. We reden 10 minuten de bergen in naar een heel mooie waterval, behoorlijke klim en Gab's longen moesten even herstellen dus het was tijd voor de beloning. Ik had wat Koala's een appie gestuurd om op de afgesproken plek te gaan zitten en zo gebeurde het.

We begonnen vanaf dit punt aan de Great Ocean Road, zie foto's, en dit is werkelijk waar 1 van de allermooiste kustwegen waar we ooit hebben gereden. De weg slingert van het ene strand naar het andere en ligt soms tegen de rotsen aan geplakt en soms bijna op het strand. Woeste golven beuken tegen de kust, opspattend zeewater komt tot op de voorruit van de auto en Gab hangt in de gordels als ik weer eens te hard een bocht indraai. We hadden lol, Gab's longen waren weer hersteld en daar was ie dan, bij de volgende bocht, zittend op een tak en wachtend totdat we met de camera klaarzaten. Koala Bimbo. Hij had al zijn energie bewaard en sprong direct op een andere tak en klom omhoog, Gab genoot. Het filmpje staat inmiddels op FB.
Na de zoveelste Koala, onderweg zagen we nog wat Wallabees en een echt konijn, zochten we de weg naar onze B&B. Hij lag aan een onverharde weg en dat beloofde niet veel goeds, TomTom was inmiddels de weg ook kwijt en stuurde ons een weiland in. Na het instellen van de lengte/breedte graad, werden we een erf van een woonhuis opgestuurd dus ik besloot te stoppen bij een Motel voor hulp. We kregen aanwijzingen en konden op weg, tenminste, toen was het nog een weg. Het asfalt verdween, werd verhard pad en de weg halveerde in breedte, we reden de heuvels in, een bos door en kwamen, tja, ergens. De B&B heette iets met Hill Retreat, en retreat was het. In de middle of nowhere kwamen we aanrijden op een enorm landgoed waar we met open armen werden ontvangen door de eigenaresse, Max een soort Pluto, een shetland pony, een koala in de boom en als het goed is morgenochtend wallabees bij het ontbijt.
Inmiddels zitten we in weer in het stadje Apollo Bay, mosselen en zwaardvis te eten, en moeten we straks in het donker weer terug. Zonder TomTom dus ik hoop dat we het nog kunnen vinden.

Was weer een fantastische dag, morgen gaat de zon weer schijnen en heb ik nog geen idee wat we gaan doen. Mijn reisleider heeft vast de plannen al klaarliggen, we zien het wel.
Liefs Alex en Gab