The Grampians pinnacle en balcony

Voor het eerst geslapen in een motel, beetje Amerikaans, kamers op een rijtje naast elkaar, auto voor de deur geparkeerd, eigenlijk zoals je je dat een beetje voorstelt vanuit vele tv-series. Kookaburra Lodge Motel krijgt wel heel goede recensies op Tripadvisor en ik denk dat ze die ook van ons krijgen. Dan nu de Grampians. Het is 1 van de grootste en populairste nationaal parken van Australie, vooral bekend van de foto van de Balcony die wij nu ook hebben en de Pinnacles. De Balcony zijn eigenlijk twee uitgestoken punten rots boven elkaar, waar je tussenstaat, verboden terrein maar ja, je bent toerist of niet. Wij stonden er bovenop, dat was al eng genoeg omdat de afgrond verdomd hoog is. De meeste stelletjes nemen veel foto's van de ander bij de klim naar de punt, mocht het mis gaan dan heb je die in ieder geval nog.
We begonnen de dag met de hike naar de Pinnacles, een klim van 2.1 kilometer waar we zeker 2 uur over deden. Het 1e stuk door een deel wat de Canyon wordt genoemd, een oude rivierbedding en langzaam klommen we hoger en hoger. Over de rotsen waar ooit het water stroomde en zo nu en dan gestuntel met de zelfontspanner, leuke foto's weer gemaakt. Gab's longen begonnen wat rare geluiden te maken, en toen we aan een stijle klim begonnen richting de Silent Street begon de astma op te spelen. De lucht was droog, het was warm en zonnig en Gab klonk inmiddels als een zware dieselmotor, de omgeving waar we liepen was adembenemend, letterlijk en figuurlijk. De Silent Street, een smalle door het water uitgesleten geul was erg mooi en na dit punt was het nog een klein stuk naar de top. De beloning was groot, de uitzichten geweldig en de uitstekende rotspunten fotogeniek en een uitdaging voor mensen met hoogtevrees.
Na de afdaling reden we terug naar Halls Gap om even op adem te komen bij een cafe met een heerlijke Latte. Op naar de Balconies, dit keer een korte wandeling en geheel vlak. Ook dit natuurwonder was weer verschrikkelijk mooi en een fotoshoot waardig. Een klim op de rotspunt was verboden, maar ach, we waren er nu toch en er was geen ranger in de buurt. Bovenop viel het nog mee, maar eronder komen? Dat durfden we niet.

We pakten verderop nog een uitkijkpunt mee en ondanks dat Gab nog een hike naar een waterval mee wilde pakken, besloot ik terug te gaan naar ons motel; morgen weer een dag. Met uitzicht op de kangaroos, kaketoes en vogels konden we nog even bijkomen, ff douchen en op naar een bistro. Lekker Australisch, tafeltje zoeken, menukaart uitpluizen en bestellen bij de bar. Kip Parmigiana, een Porterhouse Steak, glaasje Lemon-Lime-Bitter en een goed glas West Australian Pinot Noir voor tafel 2. Fles water gepakt met een paar glazen en wachten tot alles wordt gebracht en dat is de enige bediening die je krijgt. Koffie of dessert bestel je ook weer bij de bar en afrekenen doe je daar ook. Om 21.00 sluit alles hier wel zo'n beetje, we zitten dus alweer in het motel.

Gab's longen werken weer op volle toeren, klinkt niet meer als een diesel maar meer een elektromotor. Morgen slaan we de hike van 5 uur naar de hoogste berg hier over, het wordt de waterval en verder zien we het wel. Beetje Kangaroo kijken of Kookaboora spotten, wat trouwens een prachtige vogel is zoals je kunt zien.

We moeten nog iets verzinnen om Gab's longmedicijn op een hike mee te nemen, moet koel blijven, dus een soort mini koelbox of een walking fridge. Staat in ieder geval op het kerstlijstje.
Laterszzzzzzzz