Wurzburg, begin van de Romantische Strasse

We zijn in Duitsland en na weken voorbereiding is het er dan toch echt van gekomen. Finland was het bijna geworden, maar het geklooi met vliegen en de Corona onzekerheid, deed ons besluiten om de Finse beren nog maar even met rust te laten. In de afgelopen weken moest Gab er aan geloven, veel Duits oefenen, en daar heeft ze een enorme hekel aan. Niet aan Duitsers, maar de taal. Frans gaat altijd wel lekker, Engels ook geen probleem en Spaans lukt ook wel aardig, maar Duits? Dat wordt toch snel wat lacherig, geirriteerd, een beetje debiel eigenlijk. En ik snap het niet, want ze kan het wel. Daarom noemde ik haar de laatste weken ook Angela, fraulein Angela.

Rond 8 uur vanmorgen zoefden we soepeltjes door Nederland en staken bij Arnhem de grens over waar het rustig leek, maar al snel begon te regenen en het door de wegwerkzaamheden vermoeiend rijden was. We reden langs Limburg an der Lahn met een werkelijk prachtige kerk die vanaf de snelweg te zien was. Gab zoefde er voorbij en zag niets en ik herhaalde nog eens dat dit toch echt ‘ eine ganz schone Dom war’. De weg splitste zich en normaal geeft de navigatie aan ‘links aanhouden’, maar omdat Gab toch al voortdurend links reed liet de navigatiedame dat achterwege. Ik moest ineens denken aan Derrick, waarom weet ik ook niet, het gebeurde gewoon. En Gab vroeg nog ‘ hoe heette dat hullepie ook al weer’. Google moest er aan te pas komen, ik wist het ook niet meer en dat bleek Harry te zijn, Harry Klein alias Fritz Wepper. In het zelfde artikel las ik ook wat een boef die Derrick in het echte leven eigenlijk was geweest in de 2e wereldoorlog, maar goed, we zijn op vakantie en beter om dat snel weg te swipen en nog even terug te denken aan Der Kommissar. Moest even aan Ria denken, met de gelijknamige achternaam en beloofde mezelf om dat kort te noemen, een soort hart onder de riem, bij deze.

We kwamen net over 15 uur al aan in Würzburg in hotel Fischzucht en na een korte Duits/Engelse ontvangst gingen we de straat op, de tram in en naar het centrum. Eerst even een drankje en even bijkomen van de rit, alhoewel het meeviel, en even genietend van het mooie plein waar we zaten. Pal naast het Rathaus. Morgen nemen we wat uitgebreider de tijd om de stad te bekijken, we liepen nu alleen even de oude stadsbrug op waar aan weerskanten hoge tafels staan en het normaal is om daar een glas wijn te drinken. Met uitzicht op het Marienberg Fort dat boven op een rots staat en over de stad lijkt te waken, en de rivier Main eronder snelstromend haar weg zoekt door het dal. Vast een mooie zonsondergang hier, maar niet vandaag, het was nog bewolkt en met slechts 2 croissants onderweg, wel van de Bakker van Hoorn, begon het buikje te knorren. De menukaart van Wirtshaus Lämmle sprak ons niet aan en het interieur van de burger/grillbar Hans im Gluck des te meer. Het werd dus een hamburger und es war sehr gemudlich und smecklich. Een mooi begin van deze vast mooie trip waar we nog veel gaan beleven. Stay tuned!