Dachau

Gisteren op de weg naar Munchen passeerden we de afslag Dachau en ik wist eigenlijk niet dat dat hier lag. Toen ik het opzocht bleek Dachau het 1e concentratiekamp te zijn geweest dat al in 1933 werd gebouwd voor Hitler’s politieke gevangenen en model stond voor alle andere kampen. Een bezoek meer dan waard. We kwamen rond 10 uur aan na weer een fantastisch ontbijt, de parkeerplaats was nog leeg en eerlijk gezegd voelde ik wat spanning toen we langs de entree liepen. Ik stelde de camera in op monochroom, oftewel zwart/wit, vond dat beter passsen bij de plek. Direct al bij de ingang een nog achtergebleven stuk perron met een deel van een treinrail en het hek van de toegangspoort met in het ijzer de spreuk ‘Arbeit macht frei’, maar dat was hier, als in zovele andere kampen nooit het eindstation.
Het terrein was immens groot, de funderingen van de vele barakken lagen er nog en de meeste van de wachttorens en grote delen van de omheining. Bij het zien van de martelkamers en het crematorium voelde ik een traan over mijn wangen lopen. Ik keek rond en zag de vele groepjes Duitse jongeren met gidsen over het terrein lopen en verzonk in mijn gedachten. Enorm indrukwekkend, zoals de verschillende monumenten aangeven ‘NIE WIEDER’.

We reden stilletjes de Altstadt van Dachau in, behoefte aan een kop koffie maar niets leek de moeite waard. Blijkbaar moesten we nog even neerdalen uit iets of alles verwerken. We reden door naar München, zochten een parkeergarage en begonnen aan een ‘park en architectuur’ wandeling. Maar eerst koffie. We liepen eerst de Hofgarten in, bleven 10 min stil luisteren naar een pianist in de Diana-kapel en liepen toen de English Garten in, s’werelds grootse stadspark en schitterend mooi met prachtige bomen en weidse grasvelden waar de Russische toendra’s voor onder zouden toen. Beetje dromen mag toch? Bij de Chinese Turn was, hoe kan het ook anders, een biergarten dus tijd voor een drankje. Maar ik kon geen weerstand bieden aan een echte Duitse braadworst. Worst op een bord en dan: ‘Kartoffeln, Sauerkraut und curry dabei?‘. Ik koos de currysauce en dan krijg je ook een bord vol. Bij de kassa zocht ik naar de juiste woorden om in het Duits bestek te vragen maar het meisje met de blauwe ogen lachte en zei “mes en vork meneer?”.

Uit het park liepen we tegen de ‘Walking man’ aan, een enorm beeld van 17 meter hoog. We liepen verder door straten met Jugendstil huizen en kwamen op de Leopold Straße waar 2 monumenten, de Bayerischen Herr en de Feldherrhalle, een km ver tegenover elkaar lijken te staan met aan weerszijden prachtige statige gebouwen, waaronder het universiteitscomplex. De dag was al weer grotendeels voorbij en we besloten terug te rijden naar Augsburg en daar te eten bij Steak Manufaktur. Mmmmmmmm…