Stubaital, hike van Kreith naar Telfes

In onze kamer hadden we een patio waar we s’avonds nog lekker konden Netflixen en nu, of vanmorgen eigenlijk, vielen er druppels op het glazen dak. Er hing een groot regenfront in het zuiden van Duitsland en dat kroop langzaam over de Alp waar we net achter zaten. Eerst maar ontbijten dus bij de Breakfast club en rond een uur of 11 een kop koffie bij Café Strudel met ….. inderdaad. Een echte warme mega grote Apfelstrudel. Toen het grootste deel van de regen was gevallen doken we in de STB. Ik leg het even uit. De STB is een tram, de Stubai Tal Bahn die vanuit Innsbruck vertrekt en door het dal ten zuiden rijdt langs prachtige Alpendorpjes. Beetje vergelijkbaar met de in Amsterdam zo bekende Noord-Zuidlijn die ook in de stad vertrekt en ten noorden langs alle ….. Oh nee, dat zijn ze nog vergeten aan te leggen !!!!

Direct vanaf de rand van Innsbruck dook de tram de berghelling op, steeg naar flinke hoogte en tourde door het Alpendal, dorpjes met van die houten huizen en balkons vol geraniums trokken de aandacht, het regende nog licht maar toen we na 45 minuten bij station Mutters Kreith aankwamen stapten we uit voor een hike naar één van de andere stations. Zo kun je zelf een beetje je route bepalen hier. De hike die wij namen begon met een steile klim van bijna een uur en met steil bedoelen ze hier ook steil, een berggeit zou er nog moeite mee hebben. Het bos had een mysterieuze aanblik door de wolken die er langzaam doorheen drongen en ondanks de mistige lucht liepen de zweetdruppeltjes  mijn eigen dal in. We bereikten Alpengasthof Stockerhof waar het rook naar een mix van sauerkraut, worst en aardappelen. Ik nam een cappuccino, de Strudel was nog niet verteerd, maar Gab nam een bord soep om even op krachten te komen. 

De wolken hielden het niet langer en lieten alles vallen, eerst nog zachtjes maar het regende steeds harder. Gelukkig liepen we het tweede deel langzaam afdalend door een schitterend bos van Dennen en Sparren of zo. Heb er ook niet echt verstand van maar mooi was het wel. “Nee, schitterend” corrigeerde Gab die inmiddels weer helemaal hersteld was en met capuchon, 3 lagen outdoor kleding, fitnessbroek en bergschoenen, vrolijk als altijd genoot van het weer: “voel me al een echte trekkersgeit” zei ze. Tegen 16 uur liepen we Fulpnes binnen en besloten nog even de plaatselijke bakkerij van binnen te bekijken, maar konden het overheerlijke gebak niet weerstaan. Kortom, mijn dag bestond vandaag uit het eten van een ontbijt, een groot stuk Strudel en een dubbele Oostenrijkse tompoes. 

De rit terug met de STB was absoluut een hoogtepunt. Dwars door het dal, door grote stukken bos en alpenweides met af en toe een piepklein dorpje met een stationnetje. Misschien waren het de laaghangende wolken of de lichte regen die het dal er zo mooi uit deden zien, maar ongetwijfeld zal het hier op een mooie zomerdag ook supermooi zijn.