CN Tower, island and beaches

Toronto ligt aan Lake Ontario, zo’n 10x groter dande Zuiderzee en het Ijsselmeer samen. Dan zwem je dus niet ff naar de overkant, het heeft ook meer weg van een zee dan een meer. Het is in het weekend wel the place to be. Voor de kust liggen een aantal eilanden waar slechts een paar honderd mensen wonen en verder veel park en strand is te vinden. Vanaf de lange wandelpromenade die voor de skyscrapers ligt varen water taxi’s op en neer voor $25 droppen die je inéén van de 3 kleine haventjes. Perfect voor een middagje beach. Maar we begonnen de dag met een ontbijtje bij Sud Forno waar ze overheerlijke gevulde croissants hadden, naast vele andere lekkernijen. We waren onderweg naar de CN Tower waar we die ochtend tickets voor hadden gekocht voor zowel het Main Observation level op 350 meter hoogte én de Skypod op 450 meter hoogte. Het uitzicht over de stad, de eilanden in het Ontario Lake en de omgeving was fantastisch. Ruim een uur later stonden we alweer op de grond en liepen naar de boulevard langs het meer. Met de water taxi bumpten we in een kwartiertje naar de overkant, namen een grilled wrap bij de Subway en liepen naar het strand. Moe nog van de afgelopen maanden, de reis en de toch wel intensieve dag gisteren, ploften we neer in de zon en met een laatste blik op de CN Tower sloot ik mijn ogen. De zon scheen fel, maar met het frisse windje was het goed te doen. We lagen dicht bij een boom en moesten een aantal keer opschuiven; soepel ging dat niet. Gab bukte wat en liet zich gewoon achteroverploffen, beentjes de lucht in ennnnn, plat. Hilarisch gezicht, maar bij mij ging het ook niet heel soepel meer. Even verderop op het gras stond een groep Indiërs in een grote kring, zakten allen door de knieën, sprongen luid roepend omhoog en doken op elkaar. Gebeurde een paar keer, ik snapte het maar niet en had geen energie het uit te zoeken. Veel Indiërs hier in Toronto trouwens. Er was veel activiteit op het strand, volleyballers en de frisbies vlogen zoevend over ons heen. Er was zelfs een heuse frisbie-course op het eiland met een soort put-frisbie. Grappig om te zien. Gab steeg weer op, we schoven weer wat verderop, uit de schaduw, en liet zich weer achterover vallen.

Het was einde middag toen we naar de punt van het eiland liepen en de water taxi terug namen en de indrukwekkende skyline nog eens goed bekeken. Net New York, maar ach, zo is de stad hier ook ooit begonnen. Als York.

We aten bij Earl’s, een oude bekende uit onze eerdere reis naar het westen van Canada. Drukke tent, en Connor was onze ober. Zag er goed uit, zwart gekleed, goed geknipt en een licht stoppelbaardje. Onze keus voor een broodje vooraf was ‘excellent,, mijn Sirion steak ‘perfect, de keuze voor 6oz ipv 9oz, couldn’t be better en de extra champignons waren ‘amazing’. Nou bij die laatste, een champignon die ‘amazing’ was, fronste ik een wenkbrauw, het leverde een knipoog op. Het eten was fantastisch en de champignons …… Toen de rekening kwam en ik achteloos op de knop 18% tip klikte, wist ik dat die knipoog anders was bedoeld.

Morgen laten we Toronto achter ons, maar komen nog terug in deze fantastische stad waar zo ontzettend veel te zien en te doen is. Tijd tekort, geen musea gezien, geen sportwedstrijd, concert of parade/festival. Maar wel genoten en een mooie eerste indruk. Blij dat we hier nog terug komen aan het einde van de reis.