Camino Real van Barichara naar Guane

Daar gingen we dan, hikend vanaf het dorp over decamino Real, een hike naar Guane van 9 km over een stenen pad in 1852 aangelegd door de Duitse ingenieur, handelaar en avonturier George von Lengkerke, bijnaam Geo. Zijn visie was om oude paadjes te verbreden voor de ezels om zo handel tussen de dorpen te kunnen bevorderen. En het werkte, hij werd populair, hield van vrouwen en genoot daar ook van, zo gaat het verhaal. Misschien wel daarom dat de Colombianen bekend staan als ‘vreemdpoepers’. Ja we hadden een Belgische gids.

Het pad liep gelijdelijk omhoog en omlaag, afgescheiden door een muur van gestapelde stenen die als puzzelstukjes op elkaar gelegd waren. Af en toe passeerden we een Finca en stopten voor wat uitleg over de omgeving van onze Belgische gids: “allee, daarginds is de rivier en tot daar is het ok hé, maar daarachter ….. oelalaaa, das guerilla gebied hè, de ELN die zijn afgesplitst van de FARC, die doen nog graag een paar ontvoerinkjes per jaar”. De sfeer werd er niet door beïnvloed, we voelden ons volledig veilig. En dat was het ook. Na bijna 4 uur in de hete zon, bereikten we Guane waar we toe waren aan een drankje en de lokale vrucht kozen, een Lulo, een fris drankje van een wit/geelachtige vrucht.

Terug in Barichara liepen we nog wat door het stadje heen, koffietje, lichte lunch en bezochten het kerkhof waar in de grafstenen kleine kunstwerkjes waren verwerkt van het beroep van de overledene. Een aantal muzikanten, mijnwerkers, wegwerkers en timmermannen waren te zien, maar ook een naaimachine, maar geen ICT-ers. Die gaan blijkbaar niet dood of het wordt niet gezien als beroep. Gab zocht nog naar een Gans of een kat maar kwam niet verder dan een paar honden. Op het Plaza Mayor dronken we nog een paar Lulo’s om de dorst te lessen. Een Lulo-lesser dus. Het was nodig want het kwik was tot 34 graden gestegen.

We aten lekken in de buitenlucht op het plein bij Al Fogolar, waar het was druk met Valentijn stelletjes. De kerk liep leeg, die druk bezocht was op deze As-woensdag, de meeste ook met een askruisje op het voorhoofd ter teken van het begin van 40 dagen vasten. Ik sneed op dat moment net een stuk van mijn Lomo Fino af en nam nog een slok van de zojuist in mijn glas gegoten Puglia wijn. Bon provecho, voor mij geen askruisje dit jaar.