Parque Nacional Tayrona

Geen tijd om uit te slapen of om uit te rusten deze vakantie. Het was dan wel een soort van senioren-trip met een gemiddelde leeftijd van 61 in deze groep, maar het tempo zat er flink in. Bijna elke dag vroeg op, veel reizen en dagelijks meerdere glazen wijn en/of bier. Na het pensioen zijn er blijkbaar geen remmingen meer.

We vertrokken om 7 uur al uit het hotel, ontbijtje zat er toen al in, en gingen onderweg naar Parque Nacional Tayrona. Het beslaat ruim 3.000 ha zee en 12.000 ha jungle met wit zand, kokospalmen, enorme grijze rotsblokken en de prachtige azuurblauwe zee. Bij de ingang van het park stonden 3 gidsen ons op te wachten en werden we verdeeld in kleinere groepjes, iedereen goed voorbereid met zwemkleding, muggenspul, handdoek, goede schoenen en een sixpack bier in de tas. Je weet maar nooit.

De hike in het NP was in totaal 15 km en door de enorme grote grijze rotsblokken ook veel trappen omhoog en omlaag. Onderweg kwamen we van de nog in het NP levende inheemse bevolking, verschillende stalletjes tegen. Ze leken wat Indiaans, zagen er op hun blote voeten en alleen een witte doek als kleding wat ongelukkig uit, maar met de koop van wat kokosnoten, bananen en verse sinaasappelsap heb je toch het idee dat je ze helpt. We waren niet de enige die de hike liepen en voor het eerst kwamen we hier flink wat andere toeristen tegen. Vooral op de punten waar we over hoge rotsen moesten klimmen ontstond er filevorming en dat gaf niet het juiste gevoel. Dat gevoel dat je hebt als je je in het regenwoud waant, vogels hoort, nauwelijks anderen en elk geluid probeert te plaatsen. Dat gevoel dat de klamme warmte je uitput, maar elk dier dat je ziet je energie geeft om verder te lopen. Het gevoel van starend naar de takken en bladeren, op zoek naar een beweging of afwijking. Hopend om iets te zien. Maar nee, het was hier gewoon te druk, bijna geen dieren te zien en kon door Gab in één korte zin worden samengevat: “wat een kutpark”. Misschien was het wel de frustratie van het hotel dat niet al te best was, de vermoeidheid van de reis of het feit dat haar lichaam maar bleef zeuren om pijnstillers.

Gelukkig bereikten we de kust, de Caribische zee en dat bracht een euforisch gevoel. Na ruim 2 weken keken we vanaf de laatste heuvel zo over het witte strand. Helder blauw water rolde wit schuimend het strand op, de kokospalmen wuifden in de wind en de kleine eetstalletjes roken naar het bakken van Red Snapper. Het was tijd voor een duik in de zee, lekker even liggen op het strand en een heerlijke lunch met gamba’s.

De weg terug bleek veel zwaarder, sommigen hielden het tempo hoog maar Gab was op. De stappen op en af de hoge rotsblokken waren te veel en we bleven ver achter de rest aan hobbelen. Nu in de bus, terwijl ik dit schrijf, ligt ze te slapen met een tevreden glimlach op haar mooie snoetje. Ze droomt vast nog van het witte zand en het blauwe water dat zachtjes haar teentjes aantikt, zich niet realiserend dat de douche in het hotel alleen koud water geeft. Terug in het hotel bleek de kamer niet te zijn schoongemaakt en deze dame liep nog op de gang. Nou kan ik je vertellen wat er toen met Gab gebeurde, maar ik zal hier alleen het eindresultaat vermelden. De kamer was schoon en het water warm, mijn schatje kon lekker onder de douche.

We aten bij Serena Tropical Bistro en dat maakte een hoop goed. Een fantastisch lekker restaurant waar de tonijn om te watertanden was en mijn Cartagena style steak een goed gezelschap was voor de Argentijnse Malbec. We liepen terug langs het centrale plein en kwamen terecht in een levendig en bruisend buurtje waar de huizen van pastelkleuren waren voorzien en sommige met echt wonderschone muurschilderingen. De latin muziek klonk hard door de straten en de bars en restaurants deden hun best klanten naar binnen te lokken. Gisteravond, zondag, toen de straten er verlaten bijlagen, kregen we nog een veiligheidswaarschuwing, maar vandaag niet. Het leek op een transformatie naar een volle, drukke en levendige buurt waar het leven wordt gevierd. En zo zou het ook moeten zijn.