Santa Marta

Laatste ochtend in Medellin, een interessante stad. Niet per sé de mooiste door het ontbreken van koloniale gebouwen, mooie pleinen of andere historische gebouwen, maar zeker één met karakter. Het leeft er, het bruist en vooral de wijk Comuna 13 is een voorbeeld van hoe een stad haar verleden kan ontgroeien en kansen kan bieden voor de volgende generatie. In het deel van de stad waar wij verbleven, de wijk El Poblado, was het toerisme al aanwezig en liepen we vanmorgen onze laatste rondje, dronken een kop koffie bij een hippe tent tussen alle expats en andere toeristen, en shopten nog wat. Bij de graffiti muur van Ron Medellin nam ik nog een foto, staand naast een groepje ‘ondernemers’ van de straat. Terug in hotel schreeuwde Sanne, AZ-fan, het uit toen Van Bommel de beslissende goal tegen Ajax scoorde dat het slechtste seizoen ooit doormaakt.

We reisden vandaag naar Santa Marta, de voetbalstad van Colombia waar onder andere Carlos Valderama vandaan komt. De legendarische krullebol met de soms felle kleuren in zijn haar. We waren dus aangekomen in het noorden aan de Caribische kust. In ruim een uur gevlogen vanaf Medellin AeropuertoJMC en pas laat in de avond aangekomen. Veel van de stad hebben we dus nog niet gezien, alleen de uitgestorven straten, wat prullenbak-graaiers en een paar zwervers.De bewaker met een Magnum 45 zo onder de broekriem zonder holster krabte wat aan zijn bebaarde kin en maakte een ‘no no no’ signaal met zijn ander hand en riep “no es seguro en la calle”. Niet veilig op straat dus en dat schreef de ANWB ook al.

Een stadvan contrasten waar het overdag veilig is en s’avonds niet, waar vervallen en opgeknapte koloniale panden naast elkaar staan en armoede en rijkdom ver uit elkaar staan. Wij zijn hier gekomen voor het Nationale Park Tayrona, dat we morgenvroeg gaan bezoeken en de dag erna alweer doorreizen naar Cartagena dus veel van deze stad zullen we ook niet zien. Nu lekker op tijd naar bed, zonder drankje want ook de rooftopbar was al dicht.