Das schloss ist geschlossen

Al weer vroeg uit de veren omdat het wederom een dag zou worden met vele stopjes, maar eerst moesten we de stadsmuur van Rothenburg ob den Tauber nog bewandelen en we konden niet vertrekken zonder de plaatselijke lekkernij, de Schneebol. Later die dag bleek dat die niet echt heel erg ‘te vreten’ was. De 1e stop was bij Schloss Schillingsfurst, aber der war geschlossen. De 2e stop Feuchtwangen was wel aardig maar kon me niet boeien dus snel door naar Dinkelsbuhl. De route was weer geweldig, mooie uitgestrekte heuvels, bossen en maisvelden en de Romantische Strasse die daar slingerend doorheen liep. We blèrden mee met Lady Gaga en Bradley, afwisselend alsof we een duet zongen maar dit keer was Lady Gaga niet zo bij stem. Dinkelsbuhl bleek een en al monumentale gebouwen, met nog de originele stadsmuur en poorten. Tijd voor koffie en de Schneebollen en al wandelend liepen we door het gezellige stadje dat misschien wel de mooiste was tot dan toe.

Verder op de tocht reden we langs Schloss Wallerstein maar ook die, zal wel door de naam komen, was geschlossen. Om 1330 reden we Nordlingen binnen, nog mooier dan Dinkelsbuhl, waar we lunchten en een tijdlang op een houten tuinstoel lagen, midden op het plein. Wat een fantastisch mooi stadje en ook hier een komen en gaan van fietsers, bijtankend en door naar de volgende plek. Het werd al wat later en we koersten verder naar Hapburg maar voor we het wisten reden we er voorbij en we besloten de laatste stop, Donauworth, over te slaan om door te rijden maar Augsburg. Een echt grote stad met, hoe zal ik dat netjes zeggen, een heel ander type bevolking. Gab noemde het Osdorp volk. We reden langs Ali Kebab en Falafel Haven tot we ons hotel bereikten. Het hotel, Ost am Kö, lag midden in het voetgangersgebied en grenzend aan het centrum met alle bezienswaardigheden. Eerst maar even de restaurantjes reserveren, CoCo sushi en voor morgen Steak Manufaktur, volgens Tripadvisor de nr 1 hier. Met een halve liter bier floepte de sushi soepel naar binnen en liepen we rond een uur of 22 weer richting hotel. Ik riep ‘Und jetz komme die kamele’, Gab zei nog ‘waar slaat dat nou weer op’, en ik kon het eigenlijk niet uitleggen. Ik kende de uitdrukking, van vroeger denk ik, maar hij leek te passen bij het moment. Als iemand het weet, hoor ik het wel.