Salzburg

Ons hotel ligt aan de Salzach met aan beide kanten van de oever een fiets- en wandelpad met zo nu en dan een brug die over de 100 meter brede en snelstromende rivier hangt. Ik werd om 7 uur wakker en trok mijn hardlopschoenen aan voor een mooi rondje. Het was nog fris, Salzburg werd langzaam wakker en toen ik terug kwam was ook het ontbijtbuffet begonnen. We liepen, Gab met vestje en ik al in korte broek en t-shirt, langs het Mirabell palace en begonnen aan de trap omhoog naar het klooster op de Kapucinerberg waar het uitzicht op de aan de andere oever liggende Altstadt fenomenaal mooi was. Aan de andere kant van de berg was het zicht op het dal en de bergen, die net hun wolkendek hadden afgedaan, minstens zo mooi. De 270 treden naar beneden liepen we jodelend, hand in hand in snel tempo, daarbij een paar oudere dames ontwijkend die bijna onderuit gingen, “Entschuldiguuuuung“, en door. Op de Alter Markt dronken we koffie en ja hoor, een hele Mozartkugeln-winkel met alle denkbare vormen en zelfs verschillende smaken van de door Gab zo geliefde ballen. We kochten een exclusief doosje van 2 ballen met pure en één met melkchocolade die we direct namen. Heeeeeeeeerlijk. 

We liepen van de Alter Markt zo het prachtige en ruime Residenz Platz op waar de Dom van Salzburg het statige plein domineerde. Het plein had een imposant karakter met markante panden in aardse kleuren, zoals eigenlijk de hele Altstadt en dat maakte dat ik dit deel van Salzburg supermooi vind. De mooiste straat was misschien wel de Getreidegasse met haar rijkelijk bewerkte gevels en de prachtige goudkleurige uithangborden. Hier staat niet alleen het geboortehuis van Mozart, maar ook de Flagshipstore van Red Bull vol met merchandise van Max en die andere coureur (heb ff geen idee hoe die gast heet). We slenterden verder door de pleinen en straten van Salzburg en liepen op het 11e eeuwse fort af, Festung Hohensalzburg, dat hoog op een heuvel lag. Maar dit keer niet met de trap, maar met het festung-trammetje, een kleine tramcabine die stijl omhoog wordt getrokken naar de ingang van de burcht en een fantastisch uitzicht over de stad geeft. De burcht, één van de grootste middeleeuwse kastelen van Europa, is in feite een kleine stad op zichzelf en we liepen er een uurtje rond, vonden onze weg naar beneden en liepen nog even langs het vrouwenklooster, de Stift Nonnberg. Duidelijk minder versieringen, veel soberder en donker, maar wel bloemen op de graven van de nonnekes die hun lichaam hier hadden achtergelaten, maar hun ziel in de eeuwigheid van de Heer hadden gegeven. Nou ja, dat dachten ze toen in ieder geval. 

Direct ten zuiden van de stad lag Schloss Hellbrun, de filmset voor ‘The Sound of Music,’ op zo’n 4.5 km afstand over de Hellbrunner Allee. Een wandelpad langs prachtige statige huizen, allen in de gele tint zoals ook Schloss Hellbrunn was geverfd, en omringd door hoge bomen. We gingen ervoor en liepen een uur lang over het pad, genietend van de omgeving waar we zo nu en dan werden gepasseerd door een paar fietsers of een hardloper. Het enorme Schloss was omringd door een inmens groot en werkelijke schitterend park, dat ook bekend stond door de vele, vaak onzichtbare, fonteinen die er zijn aangelegd, maar na een tussenstop in het café in de zon, besloten we daar niet meer doorheen te lopen. Het was genoeg geweest. Terug pakten we de bus, aten een hamburger in de stad en liepen de laatste kilometer in de avondzon terug naar het hotel. De teller stond op 18, de voeten waren moe en de Mozart kugeln lagen te wachten.