Geburtstag am der Lammerklamm

Jariiiiiiiiiiiig en met de allerliefste in Salzburg. Maar de plek maakt dan eigenlijk niet uit, ook Fiji had ik leuk gevonden, of de Malediven, de Seychellen. Zolang ik maar bij jou ben, kus. Geen ontbijt op bed, maar wel een kugel op mijn kussen en een druk programma.

De lucht was strak blauw, de zon klom omhoog en wij doken in de auto naar Hallein, een 18e eeuws stadje maar daar sliepen ze nog, dus door naar de Golling Wasserfall en de eerste korte maar mooie hike  van vandaag. Een woeste waterval waar het water zo hard op de rotsen kletterde dat een regenjas geen slechte keuze had geweest. Maar die hadden we dus niet bij ons. Zeker geen rustdag maar wel eentje die begon met natte kleding en een warme Apfelstrudel. We reden langzaam verder over een 30km weg  door het schitterende Salzburgerland met middelhoge bergen, de hogere liggen wat zuidelijker, langs kleine dorpjes die in de vallei liggen vol met kleurige bloemen. Ik stapte uit de auto, die reed zo zacht dat dat rijdend kon, en liep naar de kant van de weg om een foto te maken van de omgeving. Toch blijft dat lastig om de omgeving die je voor je ziet vast te leggen in een frame. En zeker als je wat te dicht tegen het om het weideland gespannen draad aanloopt en je eigen ‘ kugeln’ een lichte stroomstoot krijgen. Mmmmm, nog eens proberen?

Het was erg rustig, enkele wandelaars en wat fietsers maar verder amper verkeer op de slingerende weg. We zochten het startpunt van de Lammerklamm maar namen de verkeerde afslag, maar wat maakt het uit. In de 2e versnelling een beetje toerend door dit schilderij, kon me niet lang genoeg duren ……… De Lammerklamm is een kloof met een overweldigend mooi natuurschoon. Het water van de Lammer klotst hier met een enorme kracht tegen de bergwanden aan, deze steeds iets verder uithollend. Tegen de wanden, en af en toe leunend op een stuk uitstekende rots, is een houten wandelpad aangelegd waarbij je in zo’n 30 minuten tot aan het einde van de kloof kunt komen. Daar waar het water de vrije loop krijgt en in een brede rivier verder stroomt. Adembenemend mooi en een absolute aanrader wanneer je ooit in deze omgeving terecht komt. Terug lopen naar het startpunt was dus ook geen straf. Omdat we nog een keer de Altstadt van Salzburg wilde bezoeken om even een drankje te pakken, besloten we terug te rijden en het mooie van deze stad is dat je binnen een kwartier weer in de stad staat, maar dus ook midden in de natuur. We begonnen bij Cafe am Kai waar ik een Sacher Torte nam met een Doppio Latte Machiato, Gab had mot met een kudde wespen, we liepen snel weer door om te shoppen in de Altstadt. Shoppen? Jawohl, ik had een boodschappenlijstje mee en er stond maar 1 ding op: Mozart Kugeln. Dus met een tas vol van die chocoladebollen liepen we tegen het einde van de middag weer terug naar ons hotel. 

We aten die avond bij de Imlauer Sky Bar, op de bovenste etage van het gelijknamige hotel met uitzicht op de Altstadt en de burcht, de zon ging rood onder en zo was dit 55e levensjaar begonnen, en het kon nog wel eens een heel mooie worden.