Pura Vida

De Costa Ricanen komen ontspannen en vriendelijk over en lijken met hun mooie land, dat slechts 5 miljoen koppies telt en hun levensstijl echt te genieten van het leven. Pura Vida noemen ze dat en bijna een soort van ‘welkomstgroet’. Het besluit om niet de bergen in te rijden en hier in paradijselijk Manuel Antonio te blijven voelde goed. Fijn nieuws dat Barrel weer thuis was en in Ajax outfit, een sooort beschermpak, nu de liefdevolle zorg van mamsie Corry zou krijgen met die lieve buufie San die z’n temperatuur in de gaten houdt. Want koorts had ie nog wel.

Gab volgens mij ook want die lag al om 9 uur in het zwembad en dat terwijl zwemmen bovenaan staat op haar ‘fuck-it’ list. Het voelde al een beetje als de laatste dag nu we de dag in de relax modus voorbij lieten gaan en ik in gedachten nog even door de afgelopen 3 weken heen liep. Dit land van nog pure stukken jungle, overweldigende natuur en een gigantische wildlife experience met easy hikes in combinatie met prachtige witte stranden maken dit een favoriete bestemming. De vriendelijke bevolking, het lekkere eten en de door Gab uitgekozen route en hotelletjes maken het een topbestemming. De wegen zijn soms echt heel slecht maar met een goede rent-a-car een ervaring op zich. Oh ja, heel schoon en veilig en werkelijk super lekkere koffie. Water gewoon uit de kraan te drinken en die glimlach die je altijd ontvangt geeft dat Pura Vida gevoel. PS: en de cocktails, mmmmm.

We moesten dus verkassen vandaag en hadden een plek dichtbij gevonden. Het hotel 450 meter verderop lag beneden aan de heuvel dus daar waren we in 5 minuten. We hadden hier de allerlaatste kamer kunnen krijgen en die was zeg maar in de kelder. Maar goed, heel schoon en een prima bed dus ok voor een nacht. En de welkomst cocktail was een bonus, alleen al daarom moet je eigenlijk vaak wisselen van hotel, tippie. We liepen nog een kleine 500 meter de stijle heuvel af, een stuk jungle over een rots pad en plots lag daar de baai Biesanz Beach. Ingesloten tussen debergen en verder alleen per boot bereikbaar. Weer een pareltje waar we nog even een paar uurtjes op een ligbed lagen, weer wat zwommen en het water ons langzaam naar achteren dwong tot het strookje zand te klein was.

We aten bij de wijnbar naast ons hotel en die had weer een heerlijke kaart. De surf[e-38]turf was perfect, de zeebaars goddelijk volgens Gab en uiteraard de wijnen subliem uitgekozen. Verwachtte ik vooraf eigenlijk niet in Costa Rica. Enige minpunt van de avond was de verschrikkelijke slechte artiest die niet alleen slecht gitaar speelde maar nog echt zong als een brulaap. “Jij zingt beter” zei Gab en als je mij wel eens hebt gehoord dan weet je waar we naar hebben zitten luisteren. Met het rietje ging het wederom niet geheel goed en de lemon juice liep haar naveltje weer in … het zou dus weer een juicie nacht kunnen worden[e-1f92a]