Niagara on the Lake en The Falls

Toronto verlieten we al vroeg vanmorgen, namen afscheid van Dana en onze B zonder breakfast en gingen met de taxi naar het vliegveld. Bij Alamo pikten we onze Ford Explorer SUV op en rustig verlieten we de stad richting het zuiden naar Niagara. De Falls die in tweeen gesplitst tussen Canada en Amerika ligt en vanaf beide kanten te bezoeken. Met de auto kwamen we aan bij Queenston Heights waar we parkeerden en op de shuttle bus wachtte. Een bus die langs alle ‘to do Falls activities’ rijdt, een soort van ’hop er op en hop er af’ bus. Drie kwartier later bleek deze halte te zijn opgeheven, hebben wij weer, de volgende was 10 min verderop.

We kozen er eerst voor om direct naar de watervallen te gaan en de cruise te doen. Gab wilde liever een andere volgorde maar ik kon niet wachten ze te zien. En ik werd beloond met voor mij de allermooiste en meest indrukwekkende watervallen die ik ooit heb gezien. Er zijn er meer in de wereld maar die hebben we nog niet gezien; things to do later!

De enorme watermassa plofte met grof geweld omlaag, een enorme sproei steeg op en zelfs van bovenaf bekeken voelde je de lichte dauw op je huid. We doken de boot in en kapitein Brom koerste langs de American Falls waar het water op de rotsen beukte en neerstortte in de Niagara en wegstroomde richting Lake Ontario. Gab is altijd wat bang op het water, behalve op een Caribische zeespiegel met een wit strand dichtbij, maar genoot zichtbaar. Ze schreeuwde luidkeels “mooi hè?”, ik keek haar aan zonder wat te zeggen en Gab schreeuwde nog een keer “mooi hè?”.Ja ik zie het ook zei ik en het bruisende water ruïneerde haar vanmorgen geföhnde kapsel. De rood/roze poncho hield niet alles tegen.

Kapitein Brom zette koers naar de Horseshoe Falls en die was nog indrukwekkender. De boot lag zo dichtbij dat het leek alsof we ‘in’ de waterval zaten. De boattocht heette Maid of the Mist, en dat was het. Dit was echt the next level waterval.

Gab rende van links naar rechts op de boot, filmde met haar smartphone en vloekte wanneer er weer een gordijn druppels de boot in kwam waaien. Maar het resultaat was er. De poncho’s deden hun werk en met alleen natte voeten stapten we van de boot en Starbucks binnen. We liepen verder naar de Horseshoe Fall en de sproei boven op het wandelpad werd steeds intenser, het werkte verkoelend in de snikhete zon. We checkten in bij ’Journey behind the falls’ waar we afdaalden en achter, dat is inderdaad behind[e-1f609], de enorme watermassa terecht kwamen in een tunnel stelsel. Op een klein platform dat vlak voor de waterval lag, konden we ons weer nat laten sproeien. Dit keer iedereen in gele poncho’s maar ook hier weer natte tenen, maar het uitzicht was weer fantastisch, de ervaring om nooit meer te vergeten en we hadden fun.

We besloten terug te gaan naar ons overnachtingsadres in Niagara on the Lake. De route liep door wijnland, grote houten huizen met veranda’s en heerlijk stil op de weg.Toen we aankwamen in ons dorp lag daar de schitterende Casa Blanca boutique B[e-38]B en nadat we ingechecked waren liepen we door de wijk heen naar de hoofdstraat. Het hele dorp was een Heritage site en ademde de charme van een Victoriaans verleden. Mooie parken, historische villa’s, vaak B[e-38]B’s, en de houten huizen met veranda waren van die droomhuizen waar je jezelf op een schommelstoel of in een hangmat ziet met een goed glas wijn en een boek. Dromen mag toch?

We aten bij Corks, ook weer zo’n sfeervolle tent met een grote houten veranda waar we in de zon genoten van een wrap en Sangria voor Gab en voor mij ‘fish [e-38] chips and a beer’. De avond in zakte langzaam en we maakten nog een lange wandeling langs de rivier, door de parken en eindigden in de hoofd straat voor een ijsje, een hoorntje met een bolletje Maple leaf syrup. To die for.