Fjorden van Saguenay

We wilden vandaag eigenlijk nog naar een ander National Park hier vlakbij, het Parc National des Hautes Gorges de la Rivière Malbaie, al was het alleen al voor de fantastische, niet te onthouden of op een verkeersbord te krijgen naam. Een park waar de kans wat groter zou zijn om Mooses te zien, maar het lag nogal uit de route, we moesten 2 uur heen en terug rijden en dan konden we de Fjorden bij Saguenay niet bekijken. We kozen er dus voor dit park te skippen, om die reden had ik me die nacht ook als een Moose gedragen om Gab toch nog het juiste moosy-goosy-feeling te geven. Niet gelukt.

We reden langs de oever van de St. Lawrencerivier naar het noordoosten, toeristische route die met enorme hoogte verschillen gepaard ging. Dan weer in een rechte lange lijn klimmend omhoog, en dan weer afdalingen van 10%-14% waar de Canadezen echt niet harder dan 90-100 rijden. Relaxed ritje dus en de kust was prachtig. Had ik al eens gezegd dat ze hier mooie houten huizen met veranda’s hebben? Na een stop voor een Latte met Blueberry Muffin en Banana Cake bij cafe Mont in Rivière-Noire sloegen we linksaf, en koersten af op Rivière-Éternité dat de toegang is tot Le Fjord du Saguenay en zo’n beetje het verste punt dat we op dit avontuur zouden bereiken. Bijna 1000 km noordoostelijk vanaf Toronto. Het Fjord is ooit gevormd door een enorme gletjser die is gesmolten en een diep ravijn heeft geschapen waarvan het water uiteindelijk ook weer in de St. Lawrencerivier stroomt en waar we op dat punt morgen op zoek gaan naar de walvissen. Maar nu eerst het fjord.

Er hing al de gehele dag een grijs wolkendek boven ons hoofd en aangekomen bij het park begon het ook licht te spatten. Van de vele hikes die er in dit park waren, naast alle wateractiviteiten in het fjord, kozen we de Sentier de la statue waar een uitkijkpunt zou zijn, het Bellevue. Nu is het meestal zo dat je voor een uitkijkpunt op hoogte moet zijn en dat was dit keer niet anders om een goed beeld van het fjord te krijgen. Na de pittige hike van gisteren waren we ons daar niet geheel van bewust en het werd daarom een flinke trippel omhoog, omhoog en omhoog. Bij het uitkijkpunt aangekomen begon het flink te regenen, de temperatuur daalde naar 20 graden en we bleven een uurtje schuilen onder de bomen. Oh ja, er stonden hier bomen,veel bomen, overigens ook in het hele park veel bomen. En onderweg hier naar toe ……. veel bomen. De fjord lag er mysterieus bij, de regen en het vele vocht in de lucht maakten er een mooi plaatje van en de jongen die naast ons ook een rustpauze nam zei: “nou, dat heb je niet in Noord Holland hé?”.We waren nog geen Nederlanders tegengekomen, maar hier zat er eentje, een echte kaaskop uit Alkmaar. Was er met zijn ouders, en een heel stuk vooruit gerend. Ze hadden veel regen al op hun reis gehad, wij eigenlijk nauwelijks en dat terwijl we vrijwel dezelfde route hadden afgelegd. We liepen heel rustig weer naar beneden en reden verder naar ons hotel in Saguenay, waarvan Gab later zei dat het eigenlijk Chicoutimi heette, ook goed dacht ik nog. De stad leek nergens op, hotel was prima, en morgen rijden we toch al weer verder naar Baie-Saint-Catherine. Maar wel aan de bovenkant van de Saguenay rivier waar we met de veerboot vanaf Tadoussac de oversteek maken en dan op de boot op zoek gaan naar de walvissen.

Heb ff een plattegrond toegevoegd bij de foto’s, weet je waar we nu zitten en welke route we tot nu toe hebben afgelegd. Gab was er toch net mee bezig, lekker met d’r stiften aan het spelen[e-1f601][e-1f601][e-1f601].