Sam camel safari

De laatste dag in Jaisalmer en we liepen vanmorgen langs het fort om de daarachter liggende wijk te bezoeken. De voorbereidingen voor het begin van de lente werden getroffen, overal waren winkeltjes met de felle poeder piramides te zien en ik kocht ook een zakje, knalrose. Weet nog niet wat ik er mee ga doen, levert misschien nog een leuke foto op. Met Google Maps zocht ik m’n route door de steegjes, koeien en brommers ontwijkend en op zoek naar de Nathwa Ki Haveli en uiteindelijk de Patwa Ki Haveli die als 1 van de mooiste staat aangegeven in de Lonely Planet maar op Google maps niet bestond. We zouden er uiteindelijk toch komen en inderdaad, wat was deze ook weer, zoals Gab dat ongeveer 20 keer riep die ochtend “jezus, niet normaal, zo mooi”. De Hindoes voelden zich niet aangesproken, die kennen jezus niet, hebben meer iets met Shiva of Krishna. We pakten het museum nog ff mee, terwijl het buiten op straat ook al op een museum leek met al die prachtige gevels en sierlijke balkons, en liepen slingerend door de smalle straatjes terug. Er liepen in dit deel meer koeien rond dan elders en Gab voelde zich niet helemaal op haar gemak, was tenslotte al eens met een paar hoorns in haar bil geprikt, echt grappig was dat. Ik pakte 1 van de koeien vast voor een selfie en vroeg me af of ik dat zakje knalrose poeder nu al zou moeten gebruiken. Mmmmmm, ik wist niet wat de reactie van de Indiers zou zijn of van de koe zelf, ik liep door. We dronken een cappucino en een latte bij 1stGate en namen daar ook een lunch voordat we terugliepen naar Boutique Helsinki.

Klokslag 14.00 uur stond er een jeep voor de deur en gingen we onderweg naar het plaatsje Sam voor een camel safari in de woestijn. Direct buiten Jaisalmer was het rustig op de weg en we reden al snel door het woestijnachtige landschap heen. Maar voordat we in Sam aankwamen stopten we nog een aantal keer voor een kort bezoek aan Khuldara, een verlaten stad, Ruth, een klein natuurlijk meertje en Khabha, een oud fort. Anders dan in andere woestijnen die we op onze reizen hebben gezien, valt hier tijdens de monsoon behoorlijk wat regen en is er ook meer groen te zien. Ik had in ieder geval meer zandduinen verwacht, maar het landschap was vlak met best wel veel struiken en kleine bomen, maar niet minder mooi. We passeerden 10-tallen tentenkampen voor de camelsafari’s, maar wij reden door naar een niet meer op Google Maps bestaande weg en stopten plots voor 2 op het pad liggende kamelen. De eerste heette Michael Jackson, de tweede Baba, het bleken onze kamelen te zijn voor de komende 10 kilometer en Samir, een jonge jongen, onze gids. We stegen soepeltjes op en ik begon wat van Michaels tunes te zingen, geen reactie, we liepen in een deinende tred langs een paar kleine dorpjes waar vrouwen op het land werkten en het foto’s niet op prijs werden gesteld. Het landschap veranderde meer en meer in zand, tot we de lichtglooiende zandduinen in liepen. De kamelen liepen moeiteloos over de zandheuvels heen, en wij hingen bij elke afdaling achterover om er niet van af te flikkeren. Het gelach van Gab, en je weet dat is hard, was tot aan de Pakistaanse grens te horen, toen we na een uurtje of zo stopten en de gidsen met de voorbereidingen voor de maaltijd begonnen en wij een plekje zochten in het gezelschap van een hond die direct bij Gab kwam liggen. Er waren nog 2 andere toeristen en we genoten het laatste uurtje van een prachtige zonsondergang en een pittig gekruide vegetarische maaltijd, klaargemaakt op een vuurtje van wat bij elkaar geraapte takken.