Jaisalmer, the golden city

Jaisalmer, the Golden City, en wat een golden city. Het fort dat op de rots boven de omliggende stad uittorent en volledig van goudgeel zandsteen is gebouwd, steekt fel af tegen de knalblauwe hemel. We zitten nog op het dakterras van ons hotel en ik tuur wat naar het fort, Gab roept pannekoek naar een Indische jongen, ik kijk om en dan volgt “met honing”. Ik bestel hetzelfde, maar dan met lemon and sugar. We gaan lopend naar het fort, een wandelingetje van 20 minuten met een lichte klim en lopen tergend langzaam het fort binnen, rustig om ons heen kijkend naar alle details van de toegangspoort, de uithangende balkons en torentjes. “Wat doen we”, zegt Gab, “eerst maar de Jain tempels?”. Dat was overigens meer een besluit dan een vraag, maar ik vond het meer dan prima, had er zin in na er al zoveel over gelezen te hebben.

We betaalden 200 roepies of hoe die slappe briefjes ook heten, voor 7 Jain tempels en dat is omgerekend 2 euro 39. Een klap geld en bijna de prijs van wat een hoofdgerecht hier kost. Het is en blijft een spotgoedkoop land. De slippertjes gingen uit en we liepen de goudgelen, marmeren trap op de 1e tempel binnen en direct al viel mijn bakkie open. Wat ongelooflijk mooi, ruim 500 jaar oud en zo ontzettend veel details in al het goudgele kalkachtige steen. Symmetrische symbolen, in spitse torens naar de lucht gebouwd, overal figuren van Shiva, Triva, Priva, Nogwativa en volgens mij zat Buddha er ook nog bij. We liepen zo de ene tempel uit en de volgende weer in. En in elke tempel binnenin nog een tempel met een soort heilig altaar en buitenom een gang waar je met de klok mee moest lopen, als je de loterij wilt winnen tenminste, een hele rij met beeldjes van uhhhh, ik heb geen idee meer wie. De bedoeling is dat je elk beeldje even aanraakt, iets roept en verder. Maar als het er 80 zijn, wordt Gab toch wat ongeduldig merkt ik. Voor de 10e keer riep ik “tjezus wat is het hier belachelijk mooi” en bleef foto’s maken en af en toe een filmpje. We lunchten op een dakterras en vervolgden onze weg met een bezoek aan de paleizen die ook weer adembenemend mooi waren. We slenterden daarna nog wat door de straatjes langs de mooie Haveli’s en ik realiseerde me dat het net was alsof we in een openluchtmuseum liepen, met recht Unensco werelderfgoed.

Bij de uitgang van het fort bleven we nog even hangen, zitten op een muurtje en al snel vergezeld door 2 zilveren armband verkopende dames. Bij de 1e kocht Gab er 2 voor 200 roepies, en de 2e bood er kort daarna 8 aan voor 100 roepies. Niet goed onderhandeld, maar ach, we hadden lol met de dames, filmden wat, schoten wat foto’s en kochten ook de overige 8. Zij ook weer blij. Die middag om 4 uur stond Mr Bablu met de suzuki voor de deur en bracht ons naar de koninklijke Cenotaven van Bada Bagh. Letterlijk vertaald big garden, maar van een tuin was niet veel te zien, de Cenotaven daarentegen waren supermooi. Ook weer van dat geelachtige kalksteen, beetje bruin en een beetje lijkend op ronde prieeltjes. Tientallen stonden er en dat tegen de nog altijd knalblauwe lucht. We bleven iets verderop wachten op de zonsondergang en die begon mooi, maar zakte helaas weg in een wolkenrand aan de horizon, zonder de mooie rode gloed. De zonsopkomsten vanuit het raam bij Robidus zijn vaak mooier. Die avond aten we bij 1stGate, een superlekker Italiaans restaurant met uitzicht op het fort en een lekker glas Italiaanse wijn.