The Trembling Mountains

We verblijven in Pimbana, een prachtige B[e-38]B net buiten Tremont waar gastheer Patrick altijd klaarstaat en gastvrouw Roxanne het ontbijt verzorgt. En wat vooréén (Fred Bus!!!). Begonnen met een Chia pudding, verse koffie en een bord met vers fruit, pannenkoeken, Maple suryp, bagels met cream cheese en als toetje??? Nee, het was genoeg, een dag kan niet beter beginnen. ‘More coffee, cappuccino or latte?’ zei Patrick nog maar het was ok zo.

We reden in 40 min naar Lac Superieur, één van de vele meren hier en bereikten de ingang van het park waar vele hiking trails waren aangelegd. Dit National Park, met de naam Mont Tremblant (hoe kan het ook anders), met een grootte van 1600 km2, groter dan Nederland, was een oase van groen. Overal heuvels met bomen, veel dennen en bijna 500 meren, van groot naar klein. Veel activiteiten in dit park op of rond het water en vele hikingtrails. Wij startte met La Roche, een hike die zo’n 3km omhoog liep naar een werkelijk fenomenaal uitzicht over het meer. Een pittige trippel omhoog, dat wel, maar het was het waard en de hele hike was tres tres bien, c’est magnifique. Het NP is ook het thuisfront van de wolven die hier in grote getale voorkomen maar blijkbaar geen trek hadden in kaaskoppen. Niet gezien dus. Maar wel een eekhoorn.

We verlieten dit groene paradijs, waren een tikkie verhit en liepen nog een korte trail naar een waterval. Na de Niagara Falls kon dat alleen maar tegenvallen maar ik was onder de indruk. Gab’s voeten hielden het goed dus we kozen ervoor om nog een poging met de Gondola te maken. Terug naar Tremblant dus, waar een berg staat maar blijkbaar geen ‘Mont’ heet, alleen Tremblant. En wij verblijven in Mont Tremblant, een gezellig stadje met veel restaurants en terrassen, maar géén berg. Snap je m nog? Ik niet.

Maar goed. Daar waar wegisteren de berg niet op konden door het slechte weer, in Tremblant dus, was de hemel nu blauw en de normaal witte skipiste lag er nu geheel groen bij. De Gondola bracht ons in 10 min boven en ook hier het gehele gebied vol met voornamelijk naaldbomen en daartussen de brede groene stroken die in de winter als skipistes in gebruik zijn. Het uitzicht was breathtaking en we liepen een korte looping rond de berg. Waanzinnig mooi. Terug in onze B[e-38]B zaten we nog even gezellig met Patrick en Roxanne, onze hosts en babbelden over van alles en nog wat maar vooral over ijshockey.We aten die avond in Mont Tremblant, die zonder berg maar met de gezellige straat. Bij Antipasto, een heerlijke pizza uit de houtoven, dan zijn ze op z’n best en namen een cappuccino toe. Oeps, blijkbaar mijn eigen blog van gisteren niet gelezen want die was wederom zozo. Maar goed, het was een fantastische dag hier in …..The Trembling Mountains zoals de native Indianen het ooit noemden.