Orosi valley

Costa Rica heeft 2 kusten, links ligt de Noordelijk Stille oceaan en rechts de Caribische zee. Daar gingen we vandaag naartoe, om precies te zijn naar de plaats Cahuita. We verblijven bij een Amerikaans koppel dat3 bungalows had weggestopt tussen de bomen en vlak bij het strand.Op de hoek van de straat zat eenReggae bar en duidelijk een andere sfeer dan San Jose. Beachfeel en swingende reggae klanken. Perfect.

8 uur eerder waren we daar vertrokken en reden zuidoostelijk naar de Orosi vallei waar een paar kleine dorpjes tussen de groene bergen liggen en een kleine rivier er doorheen slingert. Hangbruggen of smalle stenen bruggen waar slechtséén auto past en iedereen netjes wacht. Het deeddenken aan het authentieke Costa Rica en had ook wel wat weg van El Valle in Panama. Een wonderschone plek. Om hier te komen hadden we een groot deel van San Jose gezien en de nodige verkeerschaos. Maar dat zou niet de laatste zijn. Uit de Orosi vallei Richting onze eindbestemming Cahuita, reden we eigenlijk compleet verkeerd en kwamen weer in de chaos van San Jose terecht. We gebruikten de Waze app als navigatie, maar die had de door Gab uitgestippelde en kortere route niet gevonden. Borden doen ze hier niet aan en al die tussendoor straatjes zijn ook niet te volgen. Maar dat was niet het enige dat misging met de Waze app. Ook Jane, die ons de aanwijzingen gaf was haar stem kwijtgeraakt en Gab was het zeker niet altijd eens metWaze’ Jane. Misschien maar goed dus dat ze even haar mond hield.

Het duurde even voordat we het Cloudforest Braulio Carrillo bereikten dat op onze route lag en via een steile klim en een korte tunnel begon. We vielen stil van de schoonheid die dit bos uitademde. Overal groene heuvels die vol begroeid stonden met grote plantensoorten en daar bovenuit stekend allerlei bomen die met hun kruin de wolken tegen hielden. De wind speelde ermee en we genoten van dit steeds wisselende schouwspel. Over een paar dagen verblijven we hier ook en daarom stopten we nu niet, trouwens ook weinig mogelijkheden voor. Vanaf het begin van het Nevelewoud liep de weg zo’n 900 meter slingerend naar beneden, een werkelijk fantastische rit. Maar toen ging het mis. We kwamen in wegwerkzaamheden terecht, smalle baan en veel vrachtwagens. Heel veel erg langzaam rijdende vrachtwagens. En dat 60 km lang, pfffffff. Jane was weer gaan praten maar op die muts zat ik niette wachten dus zette haar uit. Kon dat maar met ……. Nou nee hoor, grapje Gab.

Het werd al met al een lange, heel lange rit en gelukkig waren de laatste 15 km nog mooi. We raakten bijna Puerto Limon, de havenstad aan de kust,maar sloegen eerder af en deze weg was rustig en direct ook weer mooi.We passeerde een rivier die uitliep in zee en de Caribische golven proefde. Het is mooi hier, dat beloofd wat voor morgen. We aten vroeg, waren hongerig na slechts een ontbijtje van wat toast met een spiegelei, bij Sobre las Osas. Een tafeltje aan het water, met een heerlijk stuk vis.