Rio Celeste

Het was een onrustige nacht geweest, misschien wel omdat we onbewust nog met ‘ome Wim’ bezig waren. We konden niet bij zijn uitvaart zijn en dat voelde niet ok. Voor Gab misschien wel haar liefste oom waarvan het vlammetje op een mooie leeftijd is gedoofd. Verdrietige dag dus.

Op weg naar het ontbijt keek een Hercules kever me aan. De sterkste keversoort op aarde die bijna 1000 keer zijn eigen gewicht kan dragen. Zo groot als m’n handpalm, maar hij kwam het pad niet op, de haakjes aan zijn zwarte lange poten hadden geen grip op het beton, dus ik hielp ‘m even. Grote jongen, maar beetje onhandig. De meeste gasten, net als wij, waren gekleed voor een actieve dag want er is veel te doen hier. Van hike trails, boottochten, jungle trips, frog/snake tours, sloth spotting enz. Wij kozen vandaag voor een 6 km hike naar de Rio Celeste. Deze rivier ontspringt op een punt waar het ijswater van de berg af een andere bruine Rio, ben de naam ff kwijt, instroomt. Door de mix van mineralen kleurt de Rio fel blauw of zoals de populaire vertaling luidt “Gatorade blue” naar de bekende energiedrank. Het gezegde gaat dat toen God de lucht blauw schilderde, zijn kwast uitwaste in deze rivier. Geloof het of niet, de milky blue gekleurde rivier zag er goddelijk mooi uit.

De trail was pittig, stijl met veel natuurlijke trappen, met roodbruine blubber, maar vooral moooooi. Net als de pool waar de waterval in stortte, een fel contrast met de groene omgeving. En zoals wij en vele anderen zich hadden voorbereid op de glibberige afdaling, waren sommigen dat niet. Of was de drang om er op Insta goed uit te zien groter? Witte zomer jurkjes, slippertjes, mucho make-up, hoofd lichtjes achterover en selfien maar. Echt een verrijking van deze hike[e-1f601].

De 2e stop bij het uitkijkpunt op de Tenorio vulkaan en de Laguna die er naast lag was …. “gewoon wauw”. Het bruine water werd hier overspoeld door het felblauwe water van de Rio Celeste en net even verderop bubbelde het kokendhete water met kracht de aarde uit. De geur van rotte eieren, zwavel, overheerste en de selfie-meisjes keken inmiddels wat minder vrolijk door de prut op hun witte jurkjes. Bij de hanging bridges, altijd een leuke fotoshoot, liep plots een White-nosed Coati uit de struiken. Een witsnuit neusbeer en familie van de Racoon (wasbeer).Achteloos stak ie de brug over, langs de hikers, en zo de struiken weer in. Na een paar cappucinootjes keerden we terug naar onze lodge en genoten op de veranda van het vogelspektakel en een bananenshake en ik rommelde lekker met de foto’s. Gab met de Lonely Planet op schoot was de komende dagen aan het plannen, avond frog/snake tour, hanging bridges park, pizzaria en een Tapir tourtje.

De wolken namen langzaam de vulkaantop weer in beslag en wij dompelden ons inéén van de jacuzzi’s, terwijl de chef kok het avondeten bereidde. Een groep, ik vermoed ‘costaricabirdies’ vlogen van de ene naar de andere boom en weer terug. Vlieglessen, zo leek het, een enkeling zakte voor het examen en kon nog een keer.