Als een kikker in het woud

Bijagua, het kleine stadje waar onze lodge net buiten ligt, is een slaperige plek met aan alle kanten de vulkanen van Tenorio om haar heen. Nummer 1, 2 en 3 bij gebrek aan namen vermoed ik zo. De vriendelijke bevolking leeft het leven op een tranquilo manier en hoe kan het ook anders in deze schilderachtige vallei. Aan de hoofdweg waar korte venijnige verkeersdrempels de snelheid laag houden, zitten de meeste winkelsén Café Semilla waar ze overheerlijke koffie hebben. En snelle WiFi, dat kan soms wel eens van pas komen[e-1f609].

Maar voordat we hier crashten, begon de ochtend met een hike door het regenwoud in een deel waar een 5 km lange trail was uitgezet met meerdere hanging bridges. Elk zo’n 30 meter boven de grond, 100m lang en wiebelend als de kolere. Normaal niet zo erg maar zo hoog boven de grond voel ik dan toch een lichte angstprikkel. Een groep van Deense vogelspotters passeerden ons met elk een telelens om de nek, verrekijkers en een vogelboek in de hand. Apart maar leuk groepje. Voor hun was deze oversteek gewoon Broen -> nadenkertje. Hoog in de boom spotte ze een zeldzame Tucan die nauwelijks wordt gezien, de groep in extase, camera’s onafgebroken klikkend en ons aantikkend “der er han”. Mijn Deens was wat roestig en ik kon iets roepen dat ik vaak in de Deense series hoor “kommer tirbage”. Maar hij kwam niet terug, zo antwoordde er eentje in het Engels. Goed gesprek was het.

Het regenwoud was hier heel divers, veel verschillende bomen en planten en wanneer je op zo’n hanging bridge het woud inkijkt zie je een en al beweging in de bomen. Apen die zwierend van boom naar boom gaan en veel prachtige vogeltjes. Gab’s haviksogen spotte echt alles, ook de mega grote uil die hoog op een tak zat te slapen. Maar de echte uitdaging zou die dag nog komen.

Na een lekkere middag op onze veranda, waar je zonder telelens de vogels gewoon voor je in de boom kunt zien, namen we die middag een privé jungle tour. Om 17.00 begonnen we met gids Daniël en de 12 jarige Valentina, een super enthousiast meisje dat vast en zeker ooit ook natuur gids zal worden, aan een wandeling door de tuin die grenst aan het regenwoud. Daniël duwde wat planten opzij en liet ons de bluejeans frog zien. Knalrood met blauwe pootjes, maar snel sprong ie weer onder een blad. Na wat getuurin de bomen naar vogels, wachtte we tot het donker werd en doken met zaklantaarn aan het regenwoud in. Wat was het donker en eigenlijk ook best eng omdat nu alles tot leven komt wat je liever niet in je slaapkamer hebt rondlopen. Ineens heb je het idee dat jij de menukaart bent en we liepen dichtbij elkaar. Daniël draaide elk blad om en vond zo verschillende kikkers, maatjeduim, en het hoogtepunt van deze tour, het oh zo bekende fotomodel van Costa Rica, Mr. Santiago. De groene kikker met rood/oranje pootjes, blauwe buik en rode uitpuilende oogjes. Ongelooflijk mooi en bijzonder.

We zagen nog veel meer en de zaklantaarns hielpen met spotten, maar spannend werd het toen we een slang tegenkwamen. Gelukkig niet giftig en vooral gek op slakken. Er liep nog een 2e gids rond en die hing plots aan de walkie talkie, er was een volwassen Tapir gespot en nog niet eerder gezien omdat ze nogal schuchter zijn. We sprongen als kikkers door het woud naar de juiste plek en achteloos stond Mrs. Tapir daar te grazen. Een groot uit de kluiten gewassen lichaam, een lange soort van slurfachtige neus en een paar flaporen. Wat een top ervaring en fantastische afsluiter van deze dag in dit groene paradijs. De pepperoni pizza bij het oergezellige Barrington smaakte uitstekend en in het donker reden we langzaam terug naar de Lodge.