A coffee break

We konden wel wat rust gebruiken om even alle indrukken te laten bezinken en elkaar even te kietelen. Nou moet je daar niet direct alles bij in je hoofd halen,want het was een puur noodzakelijke kietel. Mijn benen en armen zaten vol met rode pikkies van een of ander insect en jeukeeeeeeen dat het deed. Gab’s armen zaten ook onder maar die had ze al stuk gekrabt en haar ooit zo zachte perzikhuidje voelde nu aan als de huid van een ramboetan. Dus daar zaten we dan vanmorgen, bij La Semillia, beetje pura vida te zijn en elkaar strelend over de bultjes. De koffie was super en met een snelle wifi kon ik ook de foto’s uploaden en m’n blog plaatsen.

Uitgekriebeld, voordat de mensen er wat van begonnen te denken, sloegen we een zijstraat in. Direct onverhard, een man met een wat wild paard voor ons en de vulkaan op de achtergrond, het was weer een mooi schilderijtje waar we in reden. We stopten bij Cafe[e-38]Cacao waar we een koffie en cacaotour hadden geboekt. Een kleinschalige boer met een mooie plantage tegen de helling aan geplakt en een hilarische tour waar Gab de bonen pelde, maalde en chcola proefde. Veertigdollar verder, je vraagt je achteraf dan altijd af of je dat bij een Fair trade shop ook niet voor de helft had kunnen kopen, liepen we terug en hadden in ieder geval een boer blij gemaakt. We moesten nu ook letterlijk even bijtanken voordat we morgen naar de kust zouden rijden en voor net 1,20 per liter super is dat goed te doen. Het was inmiddels ook tijd voor een lunch en bij Cafe Hummingbird nam ik een Casado, een lokaal en heerlijk gerecht. En ik zeg verder niet wat het was, puhhhhh. De setting was weer fenomenaal zoals alles hier in het vulkanische dal en we twijfelden om nog een keer zo’n nacht jungle tour te boeken maar zagen er vanaf. Het werd een wandeling in de tuin, stap voor stap en elke boom bekijkend. Bij een kleine plas tilde ik net als de gids van gisteravond een aantal bladeren op. Effe kijken of er wat onder hing maar meer dan een paar grote rode Scissor Ants zag ik niet. Ze stonden klaar met hun knipschaartjes maar ik had gisteren al een kapper hier bezocht en wees op mijn hoofd: “mi no knippos”, en liet het blad weer los. Gab volgde een paar ienieminie vogeltjes die pijlsnel van boom naar boom vlogen en zag ze vliegen. Ik fotografeerde de tropische bloemen van de verschillende boom en plantensoorten en Gab? Tja, die hing met het nekkie achterover naar de boomtoppen te turen.Het wordt nog eens een echte Vogelaar, de verrekijker hangt er al, de outfit volgt hopelijk nooit.

De dag was zo heerlijk rustig voorbij gegaan, bij de lodge namen we nog een kop koffie. Gewoon, omdat ie hier zo lekker is.