Coffee tour

Tijd voor koffie en nu staat Costa Rica bekend om haar hoge kwaliteit met een aantal gebieden waar de top plantages liggen. Ze zijn klein en meestal voor de eigen productie maar wel wordt hier bijna alles met de hand verwerkt dus mooi om te zien. We vroegen Carlos om advies en hij raadde de El Trapiche coffee tour aan. Een boer met een kleine plantage hier op de vulkanische grond van Monteverde. Naast koffie ook nog wat cacao en suikerriet en zo heb je een leuke tour.

Er liep een Canadees stel met ons mee, of wij met hun, wonen in Halifax en de -20 met sneeuwstormen ontvlucht. Nu kan ik hier natuurlijk opschrijven wat ik allemaal heb opgevangen, maar dan heb ik 2 kleine probleempjes. De ene is dat ik dat voor deze blog niet heel erg interessant vind en het tweede is dat ik het eigenlijk ook niet meer weet. Het is vakantie snap je, en dan kijk ik toch ook wat meer om me heen, fotografeer wat en mis dan toch een heel deel van het verhaal. Gab niet, die was alert, vond dat de gids dat ook verdiende. Deed haar best en dan luister je ook. Nou ik dus niet. De, ja sorry dat ik dat weer gebruik, Avatar achtige salamander met de kleuren turquoise blauw en appeltjes groen trok mijn attentie. En kijk nou zelf eens naar die foto, dat zijn toch kleuren die je niet verwacht op los animales?

Ik sprong weer bij de groep en het verhaal over de suikerriet, maar merkte dat het inmiddels over koffie ging. Ik had een stuk gemist, maar goed, daar kwam ik ook voor. Het was een superleuke tour in ieder geval waar we naast het hele proces van de koffieboon ook ‘the making of’ chocola meekregen. En proeven natuurlijk.

Zo rond 12 reden we naar de Valle Escondido Nature Lodge en nou moet je voorstellen dat het hier heel klein is maar elke weg, of eigenlijk onverharde hobbel de bobbel wegen, een kant op gaat en altijd is omgeven met het prachtige nevelwoud. Dus bij elke lodge loop je niet de tuin, maar direct het woud in en sta je midden in het primaire bos. Torenhoge bomen, overal planten en wat je niet direct ziet, maar er wel is, beestjes. Maar goed, bij Valle Escondido was een hele trail uitgezet van een paar kilometer en die liepen we. Tenminste, het makkelijke deel want Gab voelde de behoefte om een paar 100 treden af te dalen om de waterval vanaf de onderkant te bekijken. Van bovenaf vond ik ‘m mooi genoeg. We relaxten nog wat bij onze eigen lodge, knuffelden wat met de 2 labradors Rex en Coco en schoven aan bij een Canadees stel terwijl Carlos en zijn Chef een enorme Ribeye en een stuk Tonijn op de BBQ klaar maakten.