Koffie en poedersuiker

Zaterdag 5.15, we waren al wakker, toch een tikkie nerveus. We douchten snel met Jax en Barrel onrustigspringend van de wastafel naar het raam en weer terug. Vienna gaapte nog wat en wist wat er ging gebeuren, ze had dit vaker gezien. Hop alles in de auto en op weg naar Schiphol waar we de sleutels achterlieten bij Co en Corrie, de liefste schoonouders die 3 weken lang op ons huis en de katten passen. De reis was begonnen, bestemming Bogota, Colombia.

Ik had veel tips en grappen meegekregen van een paar collega’s, over koffie en poedersuiker, maar vooral ook: kom veilig terug. Want ja, er hangt toch nog wel een stukje roerige geschiedenis vast aan deze bestemming. Onlangs hadden we de documentaire over de FARC nog gezien, ontstaan uit onvrede onder de boeren. Nou ja, zo’n club hebben wij in Nederland nu ook met Caroline aan het hoofd. Dus tja, …. Over 3 weken weten we meer.

De vlucht duurde naar mijn idee te lang, het was 11 uur en eigenlijk was de KLM service perfect, maar ach, het wilde maar niet vlotten. Eindelijk doemde Bogota op, omgeven door bergen en liggend op een hoogvlakte ruim 2600m boven de zeespiegel. De luchthaven was groot, maar rustig en goed georganiseerd, en 30 min later liepen we Helene tegen het lijf, de gids van Koning Aap. We verzamelden met nog 6 anderen en de rest zou later vanavond pas aansluiten dus die zien we morgen bij het ontbijt. Eerst met dit clubje maar naar hotel Bicentario dat in de wijk Candelaria ligt en daar kwamen we ook niet meer uit. We waren moe, buiten werd het al donker en heel veilig was het hier niet op straat. Op NU.nl las Gab net ‘dode Nederlandse man aangetroffen in hotel Columbia’, ik hoop dat we de ochtend halen hier…..

Uit de straten tegenover ons hotel kwam een kudde van zo’n 40 trommelaars aanlopen en bleven ruim een uur voor ons hotel staan rammelen. Veel energie en aardig talentvol, een mooi welkom voor ons in deze prachtig liggende stad in Colombia.