Life in Quimbaya

Het was weer een bijzondere nacht. De kamer was wat warm en de douche koud, maar ik sliep als een roosje. Gab niet, die had bezoek van senior Tor, volledige naam Manuel Bokko Torres. Hij vloog in een patroon door de kamer, Gab met slipper in de hand erachteraan, maar met haar lengte kwam ze niet bij het plafond. Door haar handbaltactiek dreef ze de tor in de hoek en sloeg ‘m KO.

Om 9 uur pakten we een taxi naar Recuca Coffee plantation met een paar andere uit de groep. Het was een vermakelijke maar wat kinderlijke tour in deze wat kleinere Colombiaanse koffieregio en uiteraard volgens de gids met de beste kwaliteit. Het drinken van de koffie hebben we ook geoefend, eerst met een slurp-teug om de zoetigheid te proeven, dan een flinke slok koffie achter in de wangen voor de smaak tonen en daarna met de punt van de tong. Gab bewoog haar hoofd van links naar rechts, spoelde de koffie met bolle wangen door haar mond en slikte net op tijd door voordat ze in lachen uitbarstte, “niets voor mij”. Haar shirt bleef in ieder geval droog.

Binnen een paar telllen trok de bewolking binnen en stortte de regen naar beneden. We bestelden een taxi en Karin, niet de kleinste van onze groep zei met een vloeiend Leids accent: ”niet weer zo’n klein kutkarretje hoor”. Helaas, we moesten opgevouwen in een Colombiaanse gele taxi terug naar de Finca, waar we lunchten en neerploften bij het zwembad. De wijn in het restaurant was op maar één van de voordelen van het reizen met senioren is dat ze altijd zijn voorbereid. De flessen wijn kwamen ineens tevoorschijn, “altijd een voorraadje bij je hebben hè, Alex”.

Gab ging bij het zwembad liggen en ik liep met een groepje naar de waterval. Een pad achter de Finca leidde direct door het bamboobos naar de diepte waar ook de waterval in stortte. Lekkere hike en lekkere dag zo wel. De douche was inmiddels weer warm en die avond aten we lekker op de Finca met een goed glas wijn.