De leeuwenrots

We zaten gisteravond nog tot laat op het balkon en tja, als je overnacht in The Nature Park Villa dat omringd is door uhhh, de natuur, bomen en zo dus, dan weet je het. Je bent nooit alleen. Ons balkon was als enige verlicht en had wat weg van een etalage of Fifth Avenue. We zagen veel bezoekers passeren, of eigenlijk langs vliegen, Gab zwaaide vrolijk naar alle ‘windowshoppers’. De paar centimeter lange duizendpoot had een zwart pak aan, voorzien van rode strepen op de zijkant, maar was niet welkom en met de kaft van een boek begeleidde ik mijnheer naar de tuin. De radarsystemen van het meeste rondvliegende spul werkte niet heel goed, geregeld vloog er wat tegen m’n hoofd, maar verder was het goed publiek. Gelukkig geen muggen.

We pikten om 9.30 de fietsen op, niet al te best maar hé, 3 euro dus wat wil je. We reden een pad in tussen bomen door en recht op de Leeuwenrots af. Sigiriya is imponerend, maar we fietsten er omheen naar de even verderop liggende Pidurangala Rock. Ook indrukwekkend en vanaf boven een magnifiek uitzicht op Sigiriya. De klim omhoog was zwaar, veel rotsblokken waar treden zijn uitgehakt en het laatste stuk leek op een mini bergbeklimming. Twee meter onder de top lag een onoverbrugbaar groot rotsblok waar de meeste moeite hadden, maar voor Gab niet te doen. De heupen gaven het op en staand op haar tenen zag ze net niks. Een Belgisch stel kwam helpen en uiteindelijk hesen we Gab ondersteboven omhoog. Tja, dat was gewoon het makkelijkste. En de voldoening van het uitzicht, niet tijdens het omhoog hijsen, maar van Sigiriya, was er.

Naar beneden ging redelijk soepel en we stapten weer op de fiets. We reden naar een paar uitkijkpunten die we uit de LP hadden. Door een prachtig landschap keken we onze ogen uit, koeien ontwijkend die plots de weg overstaken en Pauwen die net hoog genoeg vlogen om het dak van een tuktuk te overstijgen. Zoals dat gaat bij mij wanneer ik naar rechts kijk, stuur ik ook die kant op en ik reed rakelings langs het op de weg liggende graan dat daar lag te drogen. De diepbruine Sri Lankaan die in een sarong z’n teennagels aan het knippen was glimlachte breeduit. We reden inmiddels zwaar ploegend over hele stukken verhard zand in dit dunbevolkte gebied en Gab kwam nog nauwelijks vooruit. We stopten bij een Thalkote Lake View, één van de vele meren hier met uitzicht op beide rotsen en besloten terug te fietsen. De energie was er niet meer, de hitte en het vele zweten had z’n tol geeist en we crashten bij Barista waar we eerst een lime juice achterover gooiden en toen van de koffie genoten. Nu weet ik ook waarom de fietsen voor 3 euro verhuurd worden.