Wrestling at Yala NP

Ik was al weer vroeg wakker, genoeg gerust gisteren, maar Gab lag nog te knorren. Ik ging lekker in het restaurant zitten met een Cappucino en uitzicht op het dal, niet heel vervelend hoor. Het ontbijt was tot nu toe de beste van deze trip, en die van de afgelopen 2 weken waren ook algoed. Meestal zo veel dat je de lunch kunt skippen, en voldoende voor een stevige hike. Maar vandaag wordt het wederom weinig hike, we reisden eerst in ruim 2 uur 90 km zuidelijk naar Tissamaharama waar we 2 nachten verblijven in Ariya Tissa. De taxi drivers hier zijn bijna allemaal ook tourguide enstoppen onderweg nog even bij een waterval of uitkijkpunt terwijl ze vol trots over hun prachtige land vertellen. Ook deze route begon weer als één lange slingerweg, klein, smal en 27 km lang downhill door een prachtig bergachtig landschap.Maar vanaf Wellawaya, we waren inmiddels 800 meter gedaald, was ook de weg recht en hadden we Ella echt achter ons gelaten. Nog altijd een prachtig klein plaatsje met een heerlijke temperatuur en heel veel hikes met Adam’s peak en Ella Rock zowel letterlijk als figuurlijk als hoogtepunt. De tea plantations en de Nine Arch bridge met het treinspoor maken het af. Het was leuk ook om een stukje memory lane te doen, van wat er nog van over was, verder was Ella vooral gegroeid, maar nog altijd idyllisch. Een must do and see, of is het ‘see and do’, in ieder geval, wacht niet te lang.

Rond 12.00 uur reden we Tissa, zoals ze de naam hier afkorten, binnen en was er nog slechts een zandweg. In een soort van oase van rust stopten we bij Ariya Tissa, een piepklein hotelletje met 2 kamers, en achter de tuinmuureen klein paradijsje, wat vogelgeluiden en een vriendelijk echtpaar dat de boel hier runt. De serene rust overviel ons en een tijdlang zeiden we niets, staarden wat naar al het groen om ons heen en sipten wat aan de vers gemaakte ice tea. Goh, wat was die lekker.

We bestelden het avondeten, toetje, drankje en het ontbijt voor morgen, want de safari tours zouden starten en dit was vooral praktisch. Van 14 tot 19 de eerste safari tour en vannacht om 5 uur de tweede. Stipt om 14 uur kwam gids Mutu ons ophalen en reden we naar Yala NP. En wat een fantastisch mooi park, liggend aan zee en met slechts een strook duinen als afscheiding en daarachter vele meertjes met zoet water. Een netwerk van paden van rood zand doorkruisen het park en een rij Jeeps die hobbelend achter elkaar aan reden, speurend naar de Sri Lankaanse luipaard. We zagen veel, herten, buffels, antilopen, olifanten, vogels en worstelende varanen, maar geen luipaard. Geeft niks want het park zelf was supermooi, en wilde dieren gaan nu eenmaal hun eigen gang.

De varanen hadden indruk gemaakt op Gab, die na het kijken van het filmpje, de oefening nog eens fijntjes over wilde doen, maar ik was moe. Bij het avondeten werd dat nog eens bevestigd door de gastvrouw die ook dacht dat ik al gepensioneerd was. Maar verder zijn ze best aardig. Morgen een nieuwe poging en als we de luipaard niet vinden, wordt het worstelen, dat beloof ik.