Mooie Ella

We zeiden nog “we gaan het rustig aan doen deze vakantie, bijkomen en het lichaam wat rust gunnen”. Nou, niet helemaal gelukt gisteren met twee hikes van bijna 21 km op een heuvelachtig terrein. Mijn benen hadden last van kramp, net als de slokdarm van Gab die na het eten van haar Calamaris nu weet dat ‘mild spicy’ ook voor ons f#%^ing hot is. Aan tafel zei ik nog “neem een ijsklontje uit m’n glas”, maar voor ik het wist, zat ze er al met drie vingers in en gooide de blokjes in haar keel en slurpte met het rietje het laatste restje water uit m’n glas. De ober lachte een beetje zuur en keek naar mij, Gab hield haar kaken op elkaar.

Ik had nog wel een dag kunnen blijven hier, nog genoeg te doen, maar 60 km naar het oosten en ruim 900 meter lager lag Ella op ons te wachten. Nuwara Eliya mag op een trip naar Sri Lanka wat mij betreft niet ontbreken, mooie hikes, watervallen en een wat koeler klimaat in één van de mooiste theegebieden ter wereld. Er was weinig dat ik me nog kon herinneren van al dit moois, misschien omdat ik destijds aardig ziek was. Dat weet ik dan nog wel. De herinnering is nu in ieder geval vervangen door een mooiere.

Het regende vanmorgen toen we wegreden en ik realiseeerde me dat we geluk hadden gehad met het weer. Op de ‘long and winding road’ naar Ella was het één lange inhaalrace van tuktuks, wat brommers en Tata bussen die hun beste tijd wel hebben gehad. We passeerden de zoveelste kleine mini laadtruck vol met fruit met één van de arbeiders er bovenop en ik zag ons er al op zitten met de rugzak. Liftend naar het volgende dorp. Onze chauffeur Max, reed er snel voorbij. We bereikten Ella om 11 uur en jeeee, wat was dat veranderd zeg, maar ja, het was 20 jaar terug ook nauwelijks meer dan een paar hotels in een klein dorp. We gaan het beleven. De ontvangst in The Green Door café met slechts één kamer was super. Zowel restaurant als de kamer scoren extreem hoog op Google en TA en de eerste indruk klopte ook. Wat een geweldige plek.

Ella, prachtig gelegen ook weer, een gezellige straat met leuke shops, cafés en restaurantjes én ….. hikes met een aantal must do hikes waaronder die naar Little Adam’s peak en de Nine Arch bridges. We konden beiden niet meer herinneren dat we die ooit hadden gelopen dus daar gingen we weer. Vanaf onze B[e-38]B liepen we direct al de heuvels in op weg naar Little Adam’s peak en het viel op dat we hier niet alleen liepen. Veel meer andere hikers en vooral veel Russen, Gab’s favoriete volk. Adam’s peak, hoe klein ook, lag in de wolken maar liet zich al snelzien, toen we de trappen omhoog vonden. Een steile klim met een fantastisch mooi uitzicht en een bezweet t-shirt. Leuke kleur, roze, maar verkeerde stof. Een stel Hollandse juppen kwamen boven en pakten een drone, zo’n mini ding met veel herrie en Gab liet duidelijk merken dat ze er niet van hield. De drone had een bereik van 700 meter, ik zei nog “had je niet omhoog hoeven klimmen hé “, maar dat begreep ie niet; kakker. Onderweg terug besloten we een andere afslag op de thee plantage te nemen en we kwamen uit bij een pad naar de Nine Arch bridges. We keken elkaar aan en zeiden tegelijk “tja, als we hier dan toch zijn”. Het pad klom steil omhoog om vervolgens net zo steil weer af te dalen en ineens verscheen de beroemde brug daar. Een architectonisch meesterwerk gebouwd door de Britten in 1921, magistraal om te zien en zeker toen de trein er overheen kwam. Vol met toeristen werd er midden op de brug ook een lange stop gemaakt, iedereen er even uit voor wat foto’s van dit unieke moment, en met een keiharde toeter weer snel, nou ja tsjoek tsjoek, weer door. Het bochtige tracé hier is fantastisch en we besloten door de tunnel te lopen en langs het spoor terug naar Ella station. Het werd nog even spannend toen er nog een trein passeerde maar we doken tijdig in de struiken. Grappig dat het spoor hier ook door de locals wordt gebruikt als shortcut naar huis of waar dan ook naartoe.

In het stadje shopten we nog wat en scoorde ik een korte broek, made in Sri Lanka en doken we een ijszaak in. Het was, of is eigenlijk nog, een prachtige dag in Ella en het enige wat ik nog tegen haar wilde zeggen is “sorry dat ik je vergeten was, zie je morgen schatje”.