The Pub Kandy

We verlieten Sigiriya terwijl de zon alweer zorgde voor 30 graden en we het ‘tidadadatidadaaaaaa’ liedje van de rondrijdende bakker alweer hoorden. Zo’n deuntje wat dan ook een tijdlang in je hoofd blijft hangen. Meestal tot de middag wanneer de auto met vis door het dorp tourt of de truck met vleeswaren. Die schreeuwen door de megafoon alles wat ze kwijt willen in het rappe Singalees ‘barri barri barri, verse haring’ of zoiets. Het is de charme van dit dorp, hoop dat het hier nog lang zo blijft.

De weg zuidelijk bracht ons naar een bijzonder mooie provincie waar het landschap licht heuvelachtig is en de weg er slingerend door heen loopt. Soms een dorpje passerend met prachtige namen als Madawalla, Ulpottha of Kawudupelella. Het was duidelijk de kruidenregio waar de concurrenten elkaar met het hoogste aantal kruiden, soms wel 28, probeerden te overtreffen.Overal liepen mensen, op weg naar ergens en al bezig met de voorbereidingen voor het 3-daagse feest rondom het nieuwjaar.

Dichter bij Kandy werd het steeds drukker en door alle tuktuks op de weg reden we niet harder dan 20km p/u. Het gaf ons lekker de tijd om van het uitzicht te genieten want Kandy is mooi. Gelegen tussen heuvels waar de huizen en hotels tegenaan geplakt zijn en vooral veel groen. De stijle en kleine weggetjes waren een uitdaging voor de taxi, voor ons straks waarschijnlijk ook, maar gelukkig hebben we een heerlijk luxe hotel met een fantastisch uitzicht.

We checkten snel in en gingen op zoek naar een koffietentje, maar liepen hopeloos verkeerd toen ik een shortcut dacht te weten. Gab bromde wat en was het ook zo weer kwijt toen we aankwamen bij Banana Chill. Deze koffietent had niet alleen heerlijke koffies, maar ook een ‘zo lekker heb ik hem nog nooit gehad’ fruit bowl. Gab kon de Avocado toast met poached egg niet weerstaan. We liepen langs memory lane en passeerden het Sri Dalada museum, voor toeristen The Temple of Tooth, en tja, er schijnt nog een tand van Buddha te liggen achter een luikje dat alleen opengaat voor de monniken. Wij gaan er morgen naar binnen dus liepen door en kwamen na een korte tour door de stad uit bij The Pub. Het was nog exact als in m’n geheugen, een mooi licht vervallen koloniaal pand met een bruin teakhouten balkon. Obers in witte blouse en zwarte vlinderdas en nog altijd bier op de kaart, dat kwam goed uit.

Terug in het hotel relaxten we nog wat met een kop thee op het balkon tot het tijd was voor een massage. Maar de rust werd al rap verstoord door een groep apen die over de reling sprongen en aan het hekwerk rukten. Eentje sprong er op het balkon, net als 20 jaar terug. Andere aap, ander balkon, maar blijkbaar hetzelfde spelletje ‘toeristen laten schrikken’. Ik schrok er niet van, nam een slok thee en zei “volgende balkon aapje, daar zit nog een jong stelletje”.Het onweer brak los en we besloten in het hotel te blijven met een clubsandwich en een colaatje.