Hirikiteya beach

Goed geslapen allebei, bij mij gingen de oogjes al om 21.00 uur dicht. Ik had wat keelpijn, wat medicijnen genomen en nog wat van de luipaarden gedroomd die we niet hadden gezien. Nou ja, een oortje. Vanwege het nieuwjaar kregen we een speciaal ontbijt, een soort van rijst pudding, bananen en iets van stroop/honing dat gemaakt was van 87% sap uit de bloem van een kokosnotenboom. Het was heerlijk, hou ik echt van, Gab wat minder, dan weet je dat.

De taxi van Tissa naar Hiriketiya, een baai in de vorm van een hoefijzer bij de stad Dickwella, kwam stipt op tijd aangereden. De chauffeur, een super aardige gast met de looks van de Amerikaanse rapper Black Thought, lachte breed en pakte met één hand mijn tas aan. Die van Gab in z’n andere hand. Dat zijn van die momentendat je denkt “prima, ga je gang”. De rit duurde net iets minder dan 2 uur over een wat saaie weg, tenminste, best leuk maar als je 2 weken door de hooglanden hebt getourd is een vlakke en rechte weg gewoon even wennen. Pas toen we Kudawella, Nilwella en Dickwella passeerden, reden we weer een heuvel op, een heel klein smal weggetje met allemaal leuke en hippe tentjes. En hier was ook ons hotel dat met 9 kamers verscholen lag tussen de bomen en we even moesten zoeken.

Het straatje, de Hirketya Rd, had meerderetentjes voor koffie, smoothies, ijs, vegan-opties en wat leuke boetiekjes en liep nog 150 meter door tot aan het strand, Hiriketiya beach. DeIndische oceaan kwam hier golvend de baai binnnen die de vorm heeft van een hoefijzer. Op het kleine strandje stonden wat bedden en in de zee tientallen planksurfers. Touwtje aan de enkel en op de eerste rij golven proberen te blijven staan. Daarachter, de hogere golven en de meer ervaren surfers. Wij gingen liggen, Gab keek er een tijdje naar en trok een conclusie: “dodelijk vermoeiend zeg, dobberen, op je plankje klimmen, val je er af, kun je dat hele K-stuk weer terug peddelen, mooi gezicht hoor, en doe vooral lekker je best, ik blijf liggen”. Zelfs het stel dat naast ons lag, moest glimlachen, niet omdat ze het konden verstaan maar om het verfijnde Amsterdamse accent.

Af en toe kwam er heel snel een fikse onweersbui voorbij, hevige regen, allemaal onder de parasol, en daarna weer de zon. Matje even omdraaien en hup we lagen weer. De golven kwamen rap dichterbij, werden steeds hoger en crashten hard op het zand om zo onder ons ligbed door te stromen. Ik was benieuwd of we straks ook peddelend terug moesten ….

Tegen de avond liepen we terug en namen een koffie bij Manu, leuke tent, en ik zag dat Gab op Booking.com zat. De kamer beviel niet zo, we hadden denk ik een overgebleven hok zonder eigen badkamer. We keken elkaar aan, zagen dat we bijna de leeftijd hadden van pensionada’s, althans ik, en riepen gelijktijdig “dit moeten we niet meer doen”. We blijven een nachtje, maar morgen slapen we ergens anders. We aten bij Bacuzzi @ Hiriketiya dat aan het strand lag, een prachtige Italiaans gestelde tent met hout oven pizza’s. Ik had er de best ever Calzone, de Bomba, die flinterdun was en Gab kreeg eerst een opvlieger en begon toen aan een spicy Diablos met pittige Italiaanse worst en groene pepertjes, veeeel groene pepertjes. Het werd een hete avond.